Shkruan: Lulëzim Haziri
Me këtë poezi Ali Podrimja ka nderuar qytetin tim, Gostivarin dhe mikun tim, Arsim Sinanin. Por, është një strofë në këtë poezi që më bën nder mua dhe miqësisë tonë.
Djaloshi me këmishë të Gostivarit
Arsimi kishte 23 vjet
Gostivarin kur e përjetoi
I binte ngushtë çdo gjë
Qerrja hermetike e policies
Prodhimi më I ri I mortit
Made in Macedonia
Tekërlisej nga Shkupi I përhënë
Oh Vilajet I Errët I Kujtesës
Shenjat ishin ogurzeza
Se frymonte gjithkund Gostivari
Poshtëruese gjimnastika e akullt
Nën ritmin e askushëve
Në Tetovë në tavernën “Arbëri”
I sojit të rebelëve një poet
Lidhte plagët e fjalëve qaflejlekësh
Imazhin Manjolës t’ia çartte dot
Prapa kafkës së Malit të borërave
Nuk mund t’I shkruante
Mungonte shpirti zjarri
Në pano hataje terri
Lulëzim Haziri
I fundit roker I Iliridës
Me dhëmbë ujku qepte emblemë
Veshin e kafshuar të Europës
Bixhozxhinjtë e fateve makabre
Gjumë të këndshëm bënin në ishuj vetmie
Apo ruletët shkrepnin katakombeve ballkanase
Kodrave të zhveshura
Vajtojcat e Rekës
Mbi hone ato perëndi të rralla
Britmat t’u dëgjojë
A ka kush
23 vjet kish Arsimi
Këmishën e Gostivarit kur veshi
Të luluar në vegje
Made in Macedonia
Kryeshtruar e k’in pare Sharrin
Mbështjellë në vetëtima
Në qerre hermetike
Morti tek bridhte Iliridës
Ëndërr e ligë kishte zgjuar një popull
Korrik 1997