Kush nuk do çmendet, ai nuk është normal!
Shkruan: Katerina Topallova
Nëse është kamerë e fshehur – le të buzëqeshim! Nëse është një shaka mizore – le të ndalojnë! Kush na e bën këtë, le t’i japim një medalje dhe të mbarojë!
As skenarët e filmave më interesantë nuk mund të vendosin kaq shumë skena që do të mbajnë tension sesa ngjarjet që jetojmë çdo ditë! Nuk është shaka, nuk është shaka, ne po shkojmë gjunjësh për çdo ditë! Nuk është më turp, është për të ardhur keq!
Si gazetare, pata mundësinë të kaloja shumë kohë duke studiuar në universitetin më të vjetër të gazetarisë në SHBA, në Misuri. Ata thonë se një temë për të cilën do të filloni të punoni duhet të ketë vazhdimësi, të mos e lini shikuesin të shohë, por ta ushqeni atë çdo ditë me të dhëna të reja në lidhje me atë temë, për të zbuluar, për të mberritur te e vërteta.
A mund të funksionojë gazetaria në vend sipas atyre standardeve? JO! Këtu çdo zonë, çdo ditë ofron një skandal të ri. Dhe që të gjithë të bëhemi gazetarë, ne nuk mund të arrijmë të punojmë për të paktën pesë ditë në të njëjtën temë. Prokurimi i vaksinave, i cili është i pasuksesshëm për të qindën herë, nuk mund të çohet siç duhet, sepse Rashkovski gjithashtu siguroi softuer të shtrenjtë për Ministrinë e Brendshme që nuk përdoret. Ne kemi harruar reformat arsimore, nuk përmendim më mjekët që shkojnë jashtë vendit, ne do t’i tregojmë pacientes që humbi organet e saj gjatë operacionit në zyrën e mjekut sot, nuk ka vend në edicionin e lajmeve për vuajtjet e prodhuesve të duhanit, ne as nuk e dimë nëse punonjësit e kulturës pendohen që nuk kanë një punë, borxhi i ri i shtetit është një lajm i vjetër, mungesa e kuorumit në parlament është parë tashmë, heqja e statusit të Ohrit nga UNESCO është disi një lajm jo aq i rëndësishëm, problemi me Bullgarinë do të vazhdojë për një muaj tjetër, pranimi në BE është bërë një utopi, PSP e dështuar është harruar, gjyqësori i pareformuar është banal për t’u aktualizuar, korrupsioni është bërë një mënyrë jetese …
Është e vështirë të zgjedhësh atë që do të vendoset për tridhjetë minuta, sepse tek ne gjithçka është lajm. Gazetarët duhet të luftojnë që e parregullta të bëhet e rregullt për të kërkuar të drejtën për të jetuar normalisht, por me ne normalja është bërë aq anormale sa dikush do t’ju çmendë nëse thoni se po luftoni për t’i rregulluar gjërat siç duhet.
Jemi bërë indiferentë ndaj të gjitha marrëzive, ndaj të gjitha problemeve dhe skandaleve. Asgjë nuk na lëviz nga vendi. 30 vjet debatojmë se kush është fajtor – VMRO-DPMNE apo LSDM. E po mirë, a jemi normal?