DUSHAN JANJIQ: “NË THELB, SERBIA E PRANON REALITETIN QË KOSOVA EKZISTON”

Analisti i njohur politik dhe drejtor i Forumit për Marrëdhënie Etnike me bazë në Beograd, Dushan Janjiq, ka deklaruar për televizionin EURONEWS se Serbia po e pranon realitetin që Kosova ekziston si republikë, jo thjesht gjeografikisht, por si një entitet. Në një bisedë me Franko Egron, transmeton kdp.mk, ai ka thënë se në dokumentet që do të miratohen në samitin e 18 marsit në Ohër të Maqedonisë së Veriut do të përcaktohen kahet e zhvillimeve që duhet të çojnë drejt normalkizimit të marrëdhënieve Kosovë-Serbi.
Franko EGRO:  Z. Janjiç, doja ta filloja këtë intervistë me një citim që kam marrë në një prej deklaratave te z. Vuçiç pas takimit me negociatoret ndërkombëtarë dhe me Kryeministrin Kurti. Konkretisht ai thote: “I thashë Makronit, Sholzit, Lajcakut, Borellit dhe gjithë të tjerëve që une nuk do ta diskutoj apo pranoj njohjen e Kosovës dhe anëtarësimin e saj në Kombet e Bashkuara.” Pasi e njohët këtë plan ose propozim, a mendoni se kufizimi i presidentit Vuçiç eshte pranuar nga aktorët ndërkombëtarë?
Dushan JANJIQ: Vijat e kuqe në Ballkan janë shumë fleksibël, por çfarë ka pas kësaj seriozisht? E dimë që Vuçiçi, siç tha dhe Kurti, ka pranuar të flasë rreth strukturës së marrëveshjes së Bashkimit Evropian. Në thelb, ata e pranuan, që të dy. Nëse lexoni Nenin e katërt të asaj marrëveshjeje, do të shihni se në thelb Serbia po e pranon realitetin që Kosova ekziston; Kosova si republikë, jo thjesht gjeografikisht, por si nje entitet. Njerëz si Ahtisari e kanë quajtur këtë si pavarësi të kushtëzuar, njohje e kushtëzuar e pavarësisë. Disa njerëz që s’janë shumë të aftë për anën ligjore, nuk janë juristë, po flasin për pavarësi de facto. Por kjo nuk do të diskutohet. Çfarë do të diskutohet? Do të diskutohet plani i zbatimit. Mendoj se ato deklarata ose vërejtje të Vuçiçit i drejtohen punës që po bëhet. Rezultatet e para te kësaj pune do ta shohim në Ohër ne ditët në vijim. Çfarë qëndron pas kësaj përgjithësisht? Nuk po përjashtoj që do të pranohet njëfarë… Çfarë është në thelb plani i zbatimit? Nuk është vetëm kalendar. Është edhe shpjegim se ç’do të thotë dhe çfarë s’do të thotë diçka. Pra, plani i interpretimit është i përbërë nga programi i kalendarit dhe parimet. Te parimet nuk përfshihet i ashtuquajturi refuzuesi. Përgjithësisht, ky refuzues do të duket i tillë. E them lirisht këtë sepse kam punuar 5 vjet në një propozim në këtë drejtim. Refuzuesi është i dyanshëm. Pranon që bashkëpunimi i plotë në BE dhe në të tjera organizata ndërkombëtare nuk do të thotë njohje e plotë sipas ligjit publik ndërkombëtar. Për të dyja palët.
– E vërtetë!
– Por gjithashtu Kosova nuk do të detyrohen ta pranojnë Serbinë si të tillë. Për momentin, një njohje e tillë për momentin është jashtë diskutimit.
– Në rregull!
– Dhe për ta mbaruar, ky është hap i ndërmjetëm i asaj që u tha. Dhe e dyta, për Asosacionin e komunave sepse Vuçiçi po këmbëngul qe plani i zbatimit duhet të fillojë pikërisht me këtë temë.
– Në rregull, zoti…

• Jo me artikullin e parë… Po!
• Pikërisht! Z. Janjiç, keni thënë në një artikull që keni shkruar pasi te dyja palet e pranuan këtë marrëveshje në parim: “Serbia ka fituar më shumë hapësira për manovra, në lidhje me Asociacionin e komunave me shumice serbe, sa i përket juridiksionit dhe autonomisë rajonale në veri të Kosovës.”
• Po, po! Ajo marrëveshje shtron rrugën drejt normalizimit. E propozuar nga BE-ja, e pranuar nga Kurti dhe Vuçiçi. Është një lloj legalizimi i planit të Ahtisarit. Mos e harroni qe Serbia s’e ka pranuar plotësisht planin e Ahtisarit. Kosova krijoi një kushtetutë. Në kushtetutën e Kosovës thuhej: “Nëse diçka nuk është në përputhje të plotë me planin e Ahtisarit, do të pranohet dhe do të zbatohet plani i Ahtisarit.” Ç’kemi në planin e Ahtisarit? Kemi Asosacionin e komunave. Jo serbe, por Asosacionin. Plani i Ahtisarit krijoi njëfarë sistem dhe me sa jam në dijeni deri sot ose deri dje, Kurti tha: “Në rregull, do të pranoj të ndërtoj një skemë të ligjshme për zbatimin në Kosovë, për zbatimin e planit të Ahtisarit në Kosovë.” Cili ishte kuptimi i vërtetë i kësaj? Asosacioni i komunave serbe sipas marrëveshjes së Brukselit, parashikohet për 4 komunat në veri, komunitetet.
• Komunat në veri.
• Të tjerat mund t’u bashkohen nëse kanë interes. Nuk janë të përjashtuara, tani e kanë derën të hapur për diskutime. Ndoshta duhet të ketë një koordinim për veriun sepse qëllimi kryesor i veriut është ndryshe nga qëllimi i komuniteteve të tjera. Veriu s’është i integruar në Kosovë. Për momentin është jashtë sistemit institucional dhe të sigurimit. Dhe për këtë është e ashtuquajtura autonomi e brendshme rajonale integruese. Janë mundësi të reja që i janë ofruar Beogradit, para dhe pas Ahtisarit. Nuk e kisha në këtë kuptim. Për më tepër, është edhe te plani, vetëqeverisja e komunave serbe. Diçka e ngjashme me shqiptarët në Serbi. Është këshilli kombëtar për serbët, ose këshilli kombëtar për shqiptarët në Serbi. Është një organizatë që po koordinon aktivitete jo vetëm në nivelin e centralizimit apo decentralizimit, por edhe për çështje te tilla si kisha, institucionet kulturore, mediam e kështu me radhë.
• Janjiç, përse mendoni se po këmbëngul kaq shumë presidenti Vuçiç për Asosacionin e komunave apo Bashkive serbe? Sepse nga ana tjeter Kryeministri Kurti dhe të gjithë udhëheqësit shqiptarë në Kosovë kanë frikë se do të krijohet një tjetër Republikë Serpska në Kosovë. A mendoni se Presidenti Vuçiç ka këtë ndër mend dhe ai po mendon për destabilizimin apo është thjesht ne funksion te ruajtjes se interesave të serbëve që jetojnë në Kosovë?
• Në thelb, kjo është politike. Ky është program ose model i Asosacionit të komunave serbe që u prezantua nga ish-presidenti i Serbisë, Tomislav Nikoliçi, i cili ishte atëhere kryetar partie, në krye të së cilët është tani Vuçiçi. Ky program nuk u pranua në parlament. Parlamenti miratoi nje rezolute ne Serbi, përvetësoi një zgjidhje. Kjo është në thelb, si të thuash, pikënisja e platformës.
• Pikënisja!
• Por në këtë program fillestar e Partisë Progresive, shumë elemente duken si pjesë e Republikës Serbe në entitetet në Bosnje. Në rezolutën e parlamentit serb që nuk ekziston; nëse shikoni dokumentet, katër marrëveshje në procesin e Brukselit e para në vitin 2015, flasin për Asociacionin e komunave serbe. Prandaj duhet të këmbëngulë për këtë. Duhet të këmbëngulë për këtë sepse nuk është zbatuar. Kjo është arsyeja, ai duhet të këmbëngulë si parti politike këtu, për shkak të opinionit publik në Serbi, si dhe sepse është pika e dobët e qeverive në Kosovë. Hashim Thaçi, Ramush Haradinaj dhe jo vetëm Kurti, nuk e zbatuan këtë, por ka pasur edhe diçka pas kësaj. Mendoj se kjo i jep Vuçiçit mundësinë e vetme për t’u futur në diskutimet e shumta logjike për statusin, që është e rëndësishme, dhe garancinë e të drejtave dhe identitetit të serbëve dhe komunave. Kjo është arsyeja përse ai po këmbëngul kaq shumë. Shpresoj të mos ndalojë te Asosacioni i komunave. Edhe politikanët shqiptarë kanë të drejtën të kenë disa frikëra. Sepse shumë politikanë në Serbi, edhe Dodiku në Bosnje, po këmbëngulin shumë në ndarjen e veriut së Kosovës.
• Janjiç, keni shkruar se Serbia fitoi më shumë hapësira për manovrim në këto çështje edhe falë politikës së keqe dhe abuzimeve qe kane bere me keto komuna serbe ish-Presidenti, ish-kryeministri Thaçi dhe Kurti. Çfare keni parasysh me konkretisht me këto fjalë?
• Kjo është saktësisht ajo që thashë unë tani. Nuk e kanë zbatuar, kanë pasur diskutime duke mos dëgjuar se çfarë thoshte Gjykata Kushtetuese e Kosovës. Gjykata kushtetuese thoshte, dhe Enver Hasani si Kryetar i saj e ka thënë që nuk bie në kundërshtim me Kushtetutën. Kështu, ai ju referua planit Ahtisari. Asociacioni i komunave ishte lojë politike. Cili ishte gabimi? Cili ishte gabimi? Gabimi i parë ishte që qeveritë e Kosovës kurrë më parë, por vetëm në një periudhë të shkurtër kohore, Hashim Thaçi në një zyrë bashkë me Ylber Hysen ofruan një program për integrimin e veriut. Ata nuk e përgatitën platformën për të integruar… veriun.
• Komunat serbe!
• Këto politika janë të njëjta edhe në rastin e Kurtit e me radhë. Është shenjë e qartë dhe kjo është situata tani, që serbët nuk janë institucione, në disa, dhe në forcat policore. Kjo është shenjë e qartë që qeveritë e Kosovës nuk i kryen detyrat e tyre për t’u ofruar disa mundësi serbëve, komunave serbe për t’u integruar në Kosovë, jo në institucione, por në shoqëri.
• E kuptoj! Z. Janjiç, keni shkruar gjithashtu një fjali të cilën doja ta diskutoja me ju: “Përmes këtij plani apo propozimi, pra Marrëveshjes së Brukselit, dolëm nga gjendja e barrikadave, e sulmeve policore dhe e droneve. Duhet te shohim planin e zbatimit dhe të shohim afatet.” Ju jeni skeptik për afatet kohore, dhe me të drejtë, sepse keni thënë që në Ballkan marrëveshjet arrihen lehtë, por nuk zbatohet po kaq lehtesisht. A mendoni se komuniteti ndërkombëtar këtë herë e ka marrë shumë seriozisht kontrollin e zbatimit të afateve?
• E keni parasysh, burokracia e Bashkimit Evropian, është e gjitha burokraci dhe diplomatë.
• Po!
• Megjithatë, ndërkohë, ka larguar elitat në realitet. Kur kanë krijuar afatet, kanë ndjekur agjendën e duhur, agjendën e Komisionit Evropian, të qeverisë gjermane, që janë shumë larg Ballkanit, shumë larg çështjeve të Kosovës dhe Serbisë. Ky është shqetësimi im kryesor deri tani. Për këtë do të them dhe e kam thënë këtë mesazh, do të pres Ohrin për të parë kalendarin…
• Ç’do të ndodhë aty?
• Së pari, mbetet për të parë kalendarin në Ohër. Së dyti, më pëlqen shumë që rikthimi i normalizimit këtë radhë do të jetë i suksesshëm. Nuk kemi nevojë për 10 ditë të tjera për të harxhuar energji dhe burime njerëzore më kot. Prandaj unë besoj se amerikanët dhe britanikët që janë më pragmatikë, duhet ta kontrollojnë burokracinë nga Brukseli dhe njëkohësisht, politikanët vendas sepse po bëjnë manipulime me afatet e shkurtra, u pëlqen loja me afatet e shkurtra, ta shtyjnë, të fitojnë kohë. Tani ky është problemi kryesor. Një argument i fortë që kemi në marrëveshjen… E patë që në artikullin numër 10, rreth komitetit të zbatimit, të kryesuar nga BE-ja. Kjo duhet. Kur e kam thënë këtë, s’e kisha parë atë artikull, atë deklaratë. Por tani çështja është si do ta krijoje këtë komitet komuniteti evropian dhe diplomacia amerikane dhe britanike. Si do të punojë ai komitet? Ai nuk ka për detyrë të zbatojë, detyra e tij është të mbledhë informacion dhe deri diku të nxitë palët, pra qeverinë e Kosovës dhe Serbisë, për ta zbatuar këtë marrëveshje.
• Janjiç, Ambasadori amerikan në Beograd, Kris Hill, dhe unë e di që ju e konsideroni si më të rëndësishmin ndër pesë të deleguarit e Amerikës për ta zgjidhur këtë problem mes Kosovës dhe Serbisë. Ai tha para disa ditësh në një intervistë me një media serbe: “Serbia ka vendosur të kthehet drejt perëndimit. Shpresoj që rezultati i gjithë kësaj do të jetë një ritëm më i mirë dhe më i shpejtë i integrimit evropian.” Ka të drejtë ai apo po tregohet shumë optimist në këtë moment për ta thënë diçka të tillë?
• Së pari, ka të drejtë, po shpreson për mirë dhe njëkohësisht mendoj se e tha sepse ka dëshirën e mirë, por edhe sepse e njeh shumë mirë situatën në realitet në Serbi, që është shumë e ndërlikuar. Mendoj se ajo deklaratë do të inkurajojë dhe do të mbështetë jo vetëm Vuçiçin, por edhe opinionin publik në Serbi, për të menduar cili është qëllimi, çfarë qëndron pas këtij integrimi euroatlantik. Për të qenë më i saktë, nuk e ka në dorë ambasadori amerikan për ta thënë këtë. Mund ta them edhe unë këtë.
• Po!
• Pas kësaj, Serbia duhet t’i bashkohet NATO-s. Pastaj do të vijë edhe BE-ja. Sepse futja në BE do të zgjatë disa vite. Në NATO futet për një vit e gjysmë. Për Serbinë është gati. I duhet vetëm një vendim nga qeveria, qeveria që do të zgjidhet dhe duhet të mbështetet nga opinioni publik. Për ta mbaruar, duhet të ketë parasysh edhe ato që  e mendon dhe e thotë Hill dhe qe thuhet publikisht nga administrata amerikane për zgjedhjet në Mal të Zi. Është një vijë fronti për të ndërprerë lidhjet me Rusinë. Kjo do të thotë që ai është shumë i ndërgjegjshëm sa e ndërlikuar dhe e rrezikshme është situata. Nuk do të jetë aq e lehtë. Prandaj mendoj se diplomatikisht ai ka gjetur menyra per te mbështetur integrimin euroatlantik të Serbisë.
  – Z. Janjiç, ndërsa po përgatitesha për këtë intervistë, lexova një sondazh të kohëve të fundit që u organizua në Serbi, ku 70% e serbëve thanë që nuk do ta mbështetnin njohjen e Kosovës për të marrë në këmbim një hyrje të shpejtë në Bashkimin Evropian. Pyetja ime është: A duhet qeveria e Beogradit që ta heqë gradualisht nga Fjalori togfjalëshin që Kosova është “Jerusalemi i Serbisë”?
  – Keni të drejtë. Pyetja juaj është e drejtë, përgjigjja është “po”. Së pari, po flasim për një studim publik, unë jam një nga njerëzit që punojnë në institucione të respektuara kërkimore në shkencat sociale. Mund të them që të gjitha studimet janë raporte nga e kaluara. Që nga e kaluara.
  – Në rregull!
  – Si mund të jetë e ardhmja; kjo varet pikërisht nga ajo që ju thatë. Nëse vërtet elita politike, përfshirë Vuçiçin, kanë aftësinë për të ndryshuar politikën, ky është momenti për të ndryshuar politikën. Jo për të lidhur sipas mënyrës serbe NATO-n me Kosovën. Kosova në këtë rast tani ka disa barriera, le ta themi. Duhet t’i kapërcejë ato, por njëkohësisht duhet të punojë seriozisht me sundimin e ligjit…
  – Me demokracinë!
  – Apo të lidhë opinionin publik jugosllav a serb drejt perëndimit. Sepse gjate 10 viteve te fundit kemi pasur fushata shumë pro-fushatës ruse, si dhe menaxhimin e qendrës së pushtetit: Vuçiçi, Ana Bërnabiç, Vulin dhe të tjerë. Prandaj historitë e Jerusalemit, e shprehjeve të tipit “Kosova është zemra e Serbisë”, do të zgjatin për shumë kohë. Si trauma hungareze me Trianonin. Por më i rëndësishmi është normalizimi, bashkëpunimi me qeverinë, me popullin, të hapen kufijtë, të gjitha komunikimet ndërmjet njerëzve në Kosovë, dhe Serbi, shqiptarëve dhe serbëve në Serbi. Kjo nuk është e mundur pa të ashtuquajturin Ballkanin e hapur; Minishengeni nuk ka rendesi emri; prandaj është e komplikuar, por edhe shumë e rëndësishme të bëhet inxhinjerimi shoqeror per politikanet dhe lideret si Vuçiçi për të bërë diçka që ta ndryshoje imazhin dhe për të pasur rezultate në fund të karrierës së tij.
  – Z. Janjiç, jeni ekspert i nivelit te larte i marrëdhënieve ndërkombëtare, veçanërisht i përqendruar në çështjet e Ballkanit. Do të doja t’ju bëja një pyetje të drejtpërdrejtë. Personalisht, kisha përshtypjen se Shtetet e Bashkuara, para përshpejtimit të këtyre negociatave, sznonin qe Serbia ta njihte Kosovën. Pastaj gradualisht thanë që ishte objektiv i dëshirueshëm, por nuk është detyrimisht diçka që duhet të ndodhe tani. Sipas analizës suaj, çfarë ndodhi ndërkohë që e ndryshoi qëndrimin amerikan?
  -Thelbësisht, miti që ndodhi në luftën e Ukrainës. Lufta e Ukrainës, kryesisht është lufta e dyte, është beteja e vërtetë për ndarjen dhe zgjerimin e luftës në glob dhe në çështjet e interesit. Administrata amerikane e Bajdenit vendosi të mbështetë Ukrainën, të përkrahë dhe të inkurajojë NATO-n dhe BE-në për të kuptuar që është vërtet një moment shumë i rëndësishëm. Për këtë arsye, njerëzit pragmatikë si Xho Bajdeni dhe amerikanët, veçanërisht Xho Bajdeni, ata përllogaritin. Konkretisht, Xho Bajdeni në 2017 në Beograd tha diçka. Ai tha: “Për pavarësinë e Kosovës nuk biem dakord, Amerika dhe Serbia. Prandaj, s’do të diskutojmë këtë mospajtim. Nuk do ta sjellim këtë në mes të diskutimit. Prandaj kemi rezultate të mira. Ky hap i ndërmjetëm… Mund ta quani si të doni, njohja nuk do të jetë temë në tryezën e rrumbullakët, nuk është e shtruar në tryezë. Nëse vendosin ta dëmtojnë procesin e ndodhur pesë vitet e fundit, Hashim Thaçi, përfshirë edhe Edi Ramën dhe Vuçiçi ishin shumë entuziastë për caktimin e ri të kufijve etj, etj. Ndërkohë nuk e bënë realitet. Njëkohësisht s’po punonin për normalizimin. Tani kemi situatën e para dy viteve, 31 korrik. Ishim shumë afër konflikteve të armatosura me ushtrinë serbe dhe policinë  e Kosovës. Dhe tani jemi në një situatë që mund të funksionojë vetëm me qasjen amerikane. Kemi gabime në menaxhimin e konfliktit që duhet ta mbyllnim, dhe tani duam të diskutojmë rreth problemit, rreth mënyrës si mund të biem dakord.
  – Doja të dija mendimin tuaj për një çështje tjetër. Z. Borell, pas mbledhjes së nivelit të lartë në Bruksel, foli me mediet dhe tha që plani, apo propozimi është i pranuar nga të gjitha 28 shtetet anëtare të BE-së. A do të thotë kjo që kur ky propozim të kthehet në një zotim ligjërisht të detyrueshëm të firmosur nga të dyja palët, do të hapë mundësinë për Kosovën që të njihet nga 5 shtetet anëtare të BE-së që nuk e njohin deri tani dhe kështu do te hapet perspektiva që Kosova të anëtarësohet në NATO, në Bashkimin Evropian dhe në institucione të tjera? Apo kjo qasje është tejet ambicioze për momentin?
  – Unë do ta kem më të lehtë që t’i përgjigjem kësaj pas Ohrit. Në dokumentet e Ohrit do të gjejmë, si ta themi, librin me udhëzime veçanërisht për Kurtin dhe politikanët në Kosovë se si duhet t’ia shpjegojnë popullit, njerëzve në Kosovë që rruga drejt anëtarësimit të plotë në BE nuk është aq e lehtë. Serbia është shteti i fundit që do të pranonte. Kjo ishte ideja kryesisht. Kur këmbëngulet për një njohje të dyanshme, ideja ishte që deri-diku të jepej një justifikim për disa vende evropiane për të njohur Kosovën. Por çfarë i dobëson politikanët? Që shkakton atë mosnjohje, për shembull, nga Qiproja ose Rumania. Ose nga Sllovakia.
  – Spanja!
  – Spanja nuk është për shkak të Serbisë apo ngaqë i duan serbët. E kanë vetë përgjegjësinë. Nëse e analizoj, do t’ju jap një shembull. Qeveria rumune po shqetësohet më shumë për të ardhmen e Moldavisë, në luftën e Ukrainës. Është vërtet një temë shumë urgjente. Në këtë moment edhe pas 10 vjetësh do të jetë konflikti kryesor. Rumania mund të mos e njohë sepse nëse e njeh Kosovën, i bie që Romania njeh edhe interpretimin e Putinit. Putini po e përdor Kosovën si precedent, si precedent, siç i pëlqen të bëjë. Në thelb, të gjithë do të vazhdojnë të luajnë lojën sikur Kosova është një teme sui generis. Që do të thotë, plani i zbatimit do t’ju tregojë gjithçka për atë çështje, nuk e kam unë në dorë. Çfarë do të thotë kjo? Njerëzit përqendrohen te qëllimi i bashkimit, që janë anëtarësimi në NATO, anëtarësimi në BE, që do të sjellë integrimin në perëndim, do te thone edhe Amerikanet. Kështu e kuptoj unë këtë histori. Për shembull, sot në mëngjes takova një përfaqësues të një qeverie që më tha se nuk do ta njihnin. Është po i njëjti traktat që kishim në vitin 2008. Nuk do ta njohim për shkak të Spanjës. Spanja na kërkon të mos e njohim Kosovën sepse qeveria spanjolle është shumë e centralizuar, shumë klaustrofobike, do thosha,  ose e acaruar me Katalunjën.
  – Pikërisht!
  – Dhe kryesisht kjo qëndron pas kësaj dhe për këtë Kosova duhet të bëjë më të mirën për t’u bashkuar sa të mundet në organizatat ndërkombëtare, jo të përqendrohet vetëm te BE-ja.
  – E kuptoj. Pyetja e fundit, z. Janjiç, a mendoni se procesi i pajtimit është i mundur dhe do të zhvillohet mes Republikës së Serbisë dhe Republikës së Kosovës apo mendoni se kjo do të ndodhë më vonë në të ardhmen?
  – E dini cila është e bukura në këtë marrëveshje, e ashtuquajtura marrëveshje evropiane, kjo marrëveshje Kosovë-Serbi rreth rrugës drejt normalizimit? Duhet përcaktuar mirë çfarë është normalizimi. Marrëdhënie të mira fqinjësore. Ç’mund të arrijmë në të ardhmen e afërt? Marrëdhënie të mira fqinjësore, jo vetëm nëpërmjet entiteteve, por edhe nëpërmjet popujve, serbëve dhe shqiptarëve të Kosovës. Filozofia e pajtimit është diçka jashtë realitetit. Pajtimi mund të funksionojë ndoshta në vendet katolike, në ato kultura. Në vendet tona do të rrijë ashtu, do të jetë temë e debatueshme diskutimi. Por besoj fort, babai im ka lindur atje ne Peje, gjyshi im ishte komandant xhandarmërie kundër kaçakëve. I njoh të dyja anët e pranisë së serbëve atje. Do të thosha që s’ka asnjë pengesë serioze për të pasur marrëdhënie vërtet të mira fqinjësore nëpërmjet kosovarëve, serbëve dhe shqiptarëve. I keni dëgjuar deklaratat. Mund të luftoni, mund të diskutoni me vëllanë, por jo me fqinjin. Këtë duam të themi ne dhe mendoj se është e drejtë. S’kemi pse të kthehemi pas kur diçka është reale dhe ka një situatë shumë të mirë, edhe pse është normale të ketë konflikte. Por pa shkuar deri te lufta. Tani është koha të zgjedhim paqen.
  – Paqen!
  – Dhe, kjo është më e bukura në gjithë këtë histori!/euronews.al/