Shkruan: Notis Papadopoulos / Katimerini
Duke flirtuar me kundërshtarët e Marrëveshjes së Prespës, qeveria greke pretendon të shfajësohet nga refuzimi i presidentes së sapozgjedhur në Maqedoninë e Veriut për t’i referuar vendit të saj me emrin e saj kushtetues. Qëndrimi i saj, thonë konservatorët, tregon se ata kishin të drejtë që votuan kundër Marrëveshjes së Prespës në 2018.
Në realitet, është saktësisht e kundërta. Sjellja tregon se sa e rëndësishme ishte marrëveshja për Greqinë, sepse ajo angazhon vendin fqinj që të përdorë emrin “Maqedonia e Veriut” në OKB, NATO, kur ka të bëjë me BE-në, si dhe në të gjitha dokumentet zyrtare brenda dhe jashtë vendit. Në fund të fundit, ishte në bazë të këtij angazhimi që kryeministri Kyriakos Mitsotakis në fillim të kësaj jave paralajmëroi qeverinë në Shkup se rruga e vendit drejt BE-së do të mbetet e bllokuar pa respektimin e marrëveshjes.
Sikur qeveria SYRIZA dhe partia tashmë e zhdukur Potami, të mos mbështesnin Marrëveshjen e Prespës, Gordana Siljanovska-Davkova dhe VMRO-ja nacionaliste tani mund të tundoheshin të nisnin një fushatë ndërkombëtare për emrin e vendit të tyre, duke e quajtur veten si pasardhës të Aleksandrit të Madh. Një fushatë e tillë mund të rezononte me vendet që nuk do të dëshironin që mosmarrëveshja e emrit t’i jepte Rusisë një mundësi për të forcuar pozitën e saj në Ballkan, veçanërisht në periudha të paqëndrueshme si këto.
Normalizimi i lidhjeve dypalëshe përmes Marrëveshjes së Prespës – që ishte ndoshta i vetmi kontribut pozitiv i administratës së Tsipras, së bashku me programin e tretë të shpëtimit – ishte çelësi për stabilitetin e Ballkanit. Një shtet i dobët me vetëm 2 milionë sllavomaqedonas, shqiptarë dhe serbë u bë anëtar i NATO-s, duke vënë frena mbi ambiciet gjeopolitike të palëve të treta, përfshirë Turqinë.
Mitsotakis ka qenë në gjendje të dominojë lojën politike në Greqi, sepse ai po shtyn me reforma, ndërkohë që merr iniciativa për çështje kombëtare – si afrimi me Turqinë – duke u kthyer shpinën patriotëve profesionistë. Maqedonia e Veriut nuk duhet të jetë përjashtim. Në fakt, sikur Greqia të kishte ratifikuar memorandumet e mirëkuptimit të lidhura me marrëveshjen e vitit 2018, patrullimi i FIR-it të Shkupit tani do të binte nën kompetencën e Forcave Ajrore Helenike. Kjo sigurisht që do t’i mbante këmbët e Siljanovskës më afër tokës.