2 nominime për Oskar. “Tokë mjalti” solli një rreze të re në kinematografinë maqedonase, filmin maqedonas, por i dërgoi një mesazh shumë të rëndësishëm botës. Ekipi i artë që qëndron pas këtij filmi të mjaltit dhe vendit tonë do të fitojë shumë nëse njohja ka sukses të arrijë në duart e tyre në 9 shkurt, por bota do të fitojë edhe më shumë nëse e kupton mesazhin e thjeshtë të Atixhes që vjen si një paralajmërim i fundit i shpëtimit.
Autore: Katerina Topalova
“Gjysëm për mua, gjysëm për bletët”
Bota ka qenë prej kohësh egoiste. Pothuajse nuk ka empati. Merr sa më shumë që të mundesh dhe mos u kthe mbrapa. Askush nuk interesohet për askënd. Mesazhi kryesor i Atixhes nga filmi vjen si një shuplakë që duhet të na zgjoj për të na thënë kush jemi, ku jemi, cili është roli ynë këtu dhe ku shkojmë.
Një proverb Australiano-Aborixhine thotë: «Ne të gjithë jemi mysafirë në këtë kohë, në këtë vend. Qëllimi ynë këtu është të vëzhgojmë, të mësojmë, të rritemi, të duam … dhe të kthehemi në shtëpi “.
Gjysma është në të vërtetë një tërësi! Të ngop, të mbush.
Diku gjatë rrugës, edhe në fillimet tona, e shtrembërojmë nevojën për atë se sa na nevojitet për kënaqësi. Kur syri ynë bëhet më i madh se stomaku ynë. Kur humbemi në bollëk dhe nuk i rezistojmë sfidës së natyrës. Gjysma është e mjaftueshme për një jetë. Gjëja më e vështirë është të ndaleni tek më e ëmbla!
Atixheja arriti ta mbante mendjen e pastër, për të mos prishur ndjenjën për në fund. Thjeshtësia e saj qëndron në arsyen e saj. “Nëse ata kanë – do të kem edhe unë”, dhe jo “Nëse nuk kanë ata – unë do të kem më shumë.” Më të moshuarit thonë – nuk ndërtohet fati mbi fatkeqësinë e dikujt tjetër.
Ajo bashkon gjithçka që njerëzit diku përgjatë rrugës së epokës së re harrojnë të ushqejnë si pjesë të vetvetes – ndershmërinë, thjeshtësinë, vlerën dhe unitetin.
Ajo ua lë gjysmën bletëve sepse nuk e dinte se çfarë dimri do të ketë. Kështu është edhe me jetën. Kush e di se si do të jetë nesër!
Por jeta asnjëherë nuk ngel borxhli. Energjia që Atixheja ia dërgon universit, tërësisht i kthehet. Kujdesi për natyrën e ka mbajtur gjatë tërë atyre viteve. Tani, kjo përrallë e tërë që e jeton kjo grua modeste duket si një skenë nga tregimet – të gjitha bletët në botë janë bashkuar për të ja ëmbëlsuar jetën e saj.
Dëshiroj që një bletë të na kafshoj çdo herë që harrojmë rregullin e thjeshtë të Atixhes dhe që bletët të mos ndalen të gumëzhojnë derisa e gjithë bota të dëgjojë mesazhin e rëndësishëm të gruas që dëshiron të shpëtojë botën!