Pasiguri! Asnjëherë nuk ishte fjalë e huaj për këtë vend, por kurrë nuk ka qenë më e rëndësishme sesa tani. Pasiguria është jeta e përditshme në Maqedoni. Këtu keni lindur për të pritur. Presim zgjedhje, presim një qeveri të re, presim reforma, presim gjykime, presim burgje për kriminelët, presim media profesionale, presim arsim të mirë, presim spitalë të pastra, presim të drejtat e homoseksualëve, presim të mos ketë nepotizëm, presim politikanë të ndershëm … presim datën për fillimin … e negociatave … e presim të nesërmen më të mirë. Dhe çdo mëngjes kalon shumë shpejt, jeta na kalon para syve duke pritur.
Autor: Katerina Topalova
Çfarë pret Makroni që ta ndërpresë pritjen tonë? A e di Franca se sa presim për diçka që edhe ne vetë nuk jemi të vetëdijshëm që do të sjellë një pritje të re – për anëtarësimin eventual?
Kjo heshtje e Francës është shumë e zëshme. Presim të na vendosim një pesëshe në dorë për të punuarën që e kemi. Dikush të na thotë se jemi të vlefshëm derisa shkruajmë lajme për korrupsionin e ministrave, zv / ministrave dhe deputetëve (ish dhe aktualë). Ne i kërkojmë Francës të na japë një datë sepse shpresojmë se kjo është mënyra e vetme që BE-ja do të ketë mëshirën të na dërgojë “çizme të rënda” që do të frenojnë politikanët e shfrenuar që e shohin shtetin si pasuri të gjyshit të tyre.
10 vjet nga BE-ja kemi marrë një dokument detyrat e shtëpisë mirë ose keq të punuara. Ne nuk ishim të pjekur për një datë. Kishte nevojë për një marrëveshje me Greqinë. Kur e bëmë atë marrëveshje të famshme, morëm një goditje në shpatulla. Tani ajo marrëveshje po na godet. Sepse nuk mvareshte vetëm nga ai.
Heshtja e Francës është degraduese. Drama e cila na ndodh tani e kemi shkruar vetë. Nëse do të ishim të aftë, të mos ishim lakmitar, të kishim vetëdije dhe moral, tani nuk do të prisnim Francën, nuk do të prisnim një nesër më të mirë, nuk do të prisnim politikanë të ndershëm, nuk do të ankoheshim për nepotizëm në institucione, nuk do të kërkonim të drejta për homoseksualët, në shekullin XXI nuk do të kërkonim spitale të pastra, nuk do të kërkonim arsim më të mirë, nuk do të luftonim për media profesionale, nuk do të prisnim burgje për kriminelët, nuk do të prisnim gjykime dhe reforma, nuk do të prisnim një qeveri të re apo zgjedhje …
Nëse do të ishim të aftë do të ishim Franca. Do të kishim vetëdije dhe moral dhe nuk do të na duhej të prisnim ditë e natë për të na thënë një PO të hidhur që do të na sjellë një pritje të re.
Makroni sot ose nesër do të ndalojë së prituri. Do të marrë një vendim. Kur do të ndalemi së prituri?