Nga Lorenc Vangjeli
Nisi të krijohet në dy mandatet e para të qeverisjes së majtë, por në të tretin, Republika e Drejtorëve, është një realitet i dukshëm publik. Janë një grusht zyrtarësh të lartë të shtetit, me një identikit të veçantë, që e bën çdonjërin prej tyre, binjak me tjetrin. Në përgjithësi janë emra të panjohur e pa kontribute publike. Janë të rinj, vanitozë e plot ambicje. Janë thellësisht të dashuruar me euron, veshjet e firmuara, verën e shtrenjtë, kazinot, takimet me fallxhorë të njohur, udhëtimet jashtë shtetit dhe investimin në real estate. Shfaqen në publik kryesisht në fushata elektorale të shefave respektivë dhe atë kohë e përdorin si pasaportë politike për punët postelektorale që kryejnë. Bëjnë sikur adhurojnë kryeministrin kur e shoqërojnë në turet e tij, por në të vërtetë idhujtarizojnë vetëm autoritetin përgjegjës mbi ta. Me atë autoritet lidhin kërthizën e fatit vetjak. Shumica dërmuese e tyre drejtojnë si tiranë të vegjël ngastrën publike që kanë në ngarkim. Në Republikën e Drejtorëve, secili drejtor ndjehet kryeministër i plotfuqishëm, i pakërcënuar nga asnjë opozitë.
Zakonisht kanë pothuaj zero dukshmëri publike, me përjashtim të rrjeteve sociale, ku bashkëshortet apo të dashurat e tyre reklamojnë jetën prej “Rich Boys/Girls” nëpër botë. Zakonisht fundjavat i kalojnë jashtë vendit, shpesh në grupe eskluzive dhe vendqëndrime eskluzive, ku paguajnë vetëm me cash. Më të mençurit e tyre nuk tërheqin prej vitesh “tax free-në” në pikat e kalimit kufitar. Dikur e bënin sepse aq dinin!
Ka kohë që themeluesit e Republikës së Drejtorëve janë bërë objekt i vëmendjes së publikut, shpesh me xhelozi për fatin e të përzgjedhurve dhe po aq shpesh me shpresën për të pasur fatin e tyre. Ata gjenden në pushtetin qëndror dhe atë lokal. Dhe janë një nga arsyet që frymëzuan hyrjen në fjalorin politik të ditës të fjalëve: mollë, dardha, pjeshka, luleshtrydhe dhe mandarina. Të gjitha fruta të pafajshme që kanë plotësuar menunë e bashkëpunëtorëve të Ramës në tryezën ku ata benin aheng pas shpinës së tij. Me shumë gjasa, në këtë fjalor do të shtohen edhe qershitë. Dhe do të jetë mision i pamundur të gjendet ndonjë kokërr e palagur në kanistren me qershi e luleshtrydhe të qeverisjes.