Nga Agron Gjekmarkaj
Nisja
Pesha e madhe e ngjarjeve po e shnderron kroniken në deshmitaren kryesore të kësaj beteje epike në Parlamentin e Shqiperisë. Dje të gjithë luftuam heroikisht. U nisem ashtu jakë e jakë por me vendosmeri, të heshtur por jo të tulatur. Kryezevendes Lideri Muli u shfaq hijerëndë por i dashur. Lideri në perspektivë Gazi dukej i heshtur por këmbengules. Albana si vetë urtesia solli kumtin “passeremos”.
U afrova unë, u luta, “amani more çuna, jam Zevendes Kryetari i Kuvendit vetë Babua i madh më ka dhënë iradenë, që mos qofsha, lemeni të hy. Sikter more edepsez mu hakerrye njeri syresh, me kë bën shakara pa kripë ti, gjete diten, Kuvendi ka vetem një Zevendes Kryetare dhe ajo është Ermua jonë punetore e dalluar e Partisë”.
Kulmi
Po djali i Peqinit pikerisht ai i ndjeshmi, poetiku , esteti e ashiku Dash Sula që zeherit i thotë sheqer, vetë mjalta domëthënë ai që Elisen e quan më të emblen e politikaneve u shnderrua në rrufe zhgjetare. Fjala e tij që bubullimë, gjuha e tij mitroloz, trupi i tij u bë topuz. Sikur Zoti vete e zbriti mbi koka gardistesh si deshmi që dita e gjykimit erdhi.
Toga toga po vinin dhe deputet socialistë ashtu të zalisur e kokëulur. Doktori u leshonte një bërrrr bërrr dhe ata iknin me vrap neper korije. Situata po e bëhej dilemë mes jetes e vdekjes.
Veziri i madh Tao ndonëse shumë i motivuar për të bërë zap opoziten pas fjalimit të shoqata e grave një ditë me parë ku u foli nënave , si motrave , e shoqeni ,atje brënda po humbiste durimin, skenari po deshtonte, salla ishte ënde bosh. Oficeret e gardes moren urdher që të fusnin nga dyert anësore , dritaret, tubat dhe vrimat deputetet socialist. Diku u gjet një e çarë dhe si hollak u fut barkas Bujari i Lushnjes. Sa kaloi nderoi grusht.
Niko Nikoqirin nxitoi drejt një vrime. Nga brënda e terhiqte Çuçi nga jashtë e shtynte Çyrbja. Po kishte ngecur dhe renkonte. Po terhiq e terhiq kepucet e pantallonat i mbeten jashtë, po shyqyr një nga zaptiet brenda i dha të vetat.
Dilua dhe Ulsiu si pesha të lehta ja futen vrapit dhe hynë nga dritarja e qenefit të Akademisë. Ulsi nga ferkimi humbi mjekrren. Ogerta si sorkalle gjet një derë aneksi nga pas dhe ja bëri fora. Toni Gogun e terhoqen me dy litarë.
Njëri u keput. Me shpirt të ngrirë shihnin Majkon e djersitur e Mimi di Puccinin të skuqur zori që terhiqnin cimen e fundit se ai shejtan është i rëndë. Kur u ngjit bëri shënjen e kryqit. Ikonomin me tetë të tillë.
Por ne e mblodhem veten shpejt dhe filluam të vëmë roje qoshe me qoshë. Ina Zhupa dhe Elda Hoti u kthyen në mur ku thyenin koken të gjithë armiqtë. Elda u thoshte “nuk jam Hot si Lul Basha po si Çun Mula dhe per ju është zanë rruga”.
Një debat trondites u zhvillua mes saj dhe Erjon Braçes.
“He mi i thoshte Eri me gjen mua të vogel dhe s’me le të hyj nga biruca ” Ina i kthehej ”te erdha aty se sa rripi im i mesit je”. Eri iku më vrap dhe u fsheh pas një ferre derisa dy gardistë e futen në një domixhan kinse se kanë ujë në të dhe e gjuajten matanë nga një penxhere.
Ngadalë si vesa, erdhi Etilda. Na këqyri me pafajësi e moskuptim siç ajo di dhe pastaj na u bë def nga sytë. Veç kur më vonë e gjetem në sallë me një maskë për tu mbrojtur nga prapësitë e kesaj bote. E mbeshtjellë me mister kishte hyrë brenda.
Në anen tjeter dy kalorësit e bashkimit Edi Paloka dhe Lideri në perspektive Gazi po bënin një tjeter qendrese që drodhi të madh e të vogel. Ata u perleshen si luanë me Klodin të cilen po e ruajnë për ti ngjyrosur floket dhe Olten. Kjo e fundit kishte gojë dreqja. Po edhe Lideri në perspektivë vershim Lanë e ka qerratai.
Ndersa tek dera luhej nderi i demokracisë prisja të vinte Jorushi i Tabakeve aq e dashur e mbeshtjellë me melankolitë e saj të qashtra. Nëse historia do bëhej me ndoshta e sikur, do bëja ç’mos që protesta të mos kishte ndodhur në menyrë që Jorushi të fliste se dritë e diturisë perpara të na shpjerë.
Ndonese ne po triumfonim në të gjitha frontet ndihesha i pa motivuar. Pader Salianji ai njeri i adeteve të shenjta , i lutjes dhe shpates, bash ai që miresinë e ka kauzë të jetes , gjindej bashkë me Bledion Nallbatnë në Ëashington në takime të medha.
Pasi socialistet kush barkas , kush pupthi, kush nga dritarja e kush nga vrimat e mbushen sallen. Na u hap dera ku si dhën do hynim në katua dhe ne të Opozites.
Salla
Trimi i Lushnjes Saimir Koreshi “vox populi vox dei”, bëri të padegjuaren, u rras në skaner veshur e mbathur dhe analizat i dolen qelibar. Hiqe gozhupin i therrisnin, nuk dua ore se kam ftome gjegjej ai, kur tak si levend doli nga tjetra anë.
Pas shumë trysnie ja dolem. U gjindem brënda, koleget kishin marrë trajten e fytyrave “të kungullta e të egëra”. Tezja dukej si e balsamosur në kavanozin e frikes.
Anila Denaj enderronte sikur të isha në stane sot, kuvendim me barinjtët. Pashë Belen. Ndjeva mall.
Heroizmi po hynte në një faze të re, perseri Saimir Koreshi dhe Mond Spaho e “banë deken si me le” paf e puf , puf e paf, tym dynjaja.
Kosta ishte çartalluar, mendonte në djall vaftë intelektualizma , si e si me kallepe dinamiti të shkonte në Gjykatë Kushtetuese e ku “tjeglla, qepra krahë e krena, të kercenin mbi beden”. Ata i kanë nxire faqen Babos me Xhiorxhian e këtë se duronte dot. Pashë kalimthi që Jona e mbante nga xhaketa dhe Dori, keshilltari im trim i rrinte nga pas. Një shyqyr me doli nga shpirti. Arben Pellumbi e shifte dhe i dorezuar tha me gjasë nuk do e arrij kurrë ritmin e bëmave të Kostaqit. U bë gri si palltoja. Bora lotonte. Laerti ju kthye perseri punes së tij të nderuar të mbledhesit të loteve. Vetem koka e Margeritit dilte mbi shtellungat e tymit.
Bilanci
Pasi dolem triumfatorë trupa e Opozites po bënte bilancin. Kryezevendes Lideri pasi shprehu konsideraten e tij të lartë per bemat , perqafoi protagonistet e ndau veçmas Oerd Bylykbashin për reflektimin dhe guximin e deftuar. Befas tha, “ka edhe nga ata që u treguan pacifistë, të nderdyzuar, dhe jo besimplotë, ata të bëjnë një hap perpara”. Pamë njëri tjetrin në sy dhe me Tritanin dolem para rreshtit. Ju dhimbsem gurit e drunit ashtu kokëulur.
Fati e desh që Lideri në perspektive të nderhynte. Ai tha “ nën shembullin e me të mirëvë edhe keta do të bëhen luftetarë të medhenj të lirisë, Mondi të marrë në patronazh Tritanin ndersa Sajmja, Agronin, zonja Edhit të monitorojë perparimin”. Luan Baçi duartrokiti dhe me kaq u mbyll kjo epope.