Beteja politike në mes të dy kryeministrave shqiptarë, Albin Kurti dhe Edi Rama, ka të ngjarë të përshfaqë një sfidë të ngjashme me atë të tragjedisë së Antigonës sipas konceptimit të Hegelit. Hegeli, në Ligjëratat mbi Estetikën, prezantoi një konceptim të tragjedisë si një përplasje mes dy të drejtave, jo thjesht mes të drejtës dhe të padrejtës, të gabuarës ose të rremes. Një rast i tillë është edhe historia e Antigonës së Sofokliut. Tragjedia e Antigonës vendoset në një situatë konfliktuale ku zgjidhja është e pamundur. Nga njëra anë, atdheu, ligji, shteti dhe institucionet ia kanë shpallur njërin vëlla tradhtar dhe i kanë ndaluar varrimin (pasi ai drejtoi ushtri pushtuese kundër vëllait tjetër). Dhe nga ana tjetër, zemra, dashuria, lidhjet personale dhe familjare i thonë se vëllain e saj nuk mund ta lërë të pashpirt në fushat e mbeturinave jashtë mureve të qytetit. Antigona ndjek zemrën dhe dënohet nga ligji, por edhe po të ndiqte ligjin, do të dënohej nga zemra, nga një fuqi hyjnore që qeveris shpirtrat sipas konceptit lashtë. Ky konflikt i Antigonës paraqet një dilemë tragjike përkatësisht një përplasje midis detyrës ndaj vendit dhe institucioneve, ndaj ligjit, dhe detyrës ndaj dashurisë, ndaj personalitetit dhe lidhjeve familjare. Ky konflikt shpreh dilemën që njeriu duke ndjekur vetëm ligjin, merr përsipër dënime morale të forta, ndërsa nëse ndjek zemrën, shkel ligjin dhe rrezikon të përjetojë dënime nga institucionet. Tani nëse të analizojmë betejën Kurti VS Rama, duke u bazuar në pikëpamjet e Hegelit mbi tragjedinë, do të shohim se çdo palë ndjek një lloj të drejte, por të ndryshme. Nëse shohim nga perspektiva e Kurtit, ai ndjek zemrën dhe përqendrohet në atë që ai beson të jetë e drejta morale. Ai, si kryeministër i Kosovës, ka treguar përkushtim të madh ndaj zgjidhjes së problemeve në veriun e Kosovës. Ai ka qenë zëri kryesor për kërkesat e qytetarëve të Kosovës për drejtësi, zhvillim ekonomik dhe integrimin e veriut të Kosovës në strukturat e shtetit. Përfaqësimi i tij i guximshëm dhe i përkushtuar i interesave të popullit të tij e bën atë të orientuar drejt zgjidhjes së kësaj çështjeje. Ai ka ofruar mbështetje politike dhe diplomatike për Kosovën në nivel ndërkombëtar, duke promovuar dialogun dhe bashkëpunimin rajonal. Kryeministri Rama mund të përfaqësojë një orientim më institucional dhe bashkëpunues në këtë betejë. Në anën tjetër, Edi Rama si kryeministër i Shqipërisë ka qenë angazhuar për të ndihmuar në zgjidhjen e problemeve të veriut të Kosovës. Ai tenton të argumentojë se të gjithë duhet të respektojnë rregullat dhe procedurat ekzistuese dhe të ndiqen urdhrat e ndërkombëtarëve. Ai e sheh vendosmërinë e Kurtit si shkelje të rregullave dhe rrezik për rendin dhe stabilitetin ekzistues në Kosëvë, por edhe më gjërë. Në këtë rast ai na paraqitet si përfaqësues i pikëpamjeve konservatore dhe beson verbërisht në vlerat e institucioneve ndërkombëtare. Kështu, dy kryeministrat shqiptarë kanë të drejta të ndryshme të mbështeten në qëndrime të tyre. Kurti paraqet vullnetin dhe dëshirën për të sjellë ndryshime të mëdha dhe të menjëhershme për të mirën e popullit, ndërsa Rama paraqet rëndësinë e faktorit ndërkombëtar dhe për ruajtjen e stabilitetit dhe rendit në rajon. Në fund të fundit, për të vendosur kush ka të drejtë, është e rëndësishme të kuptojmë se politika është një fushë komplekse dhe çështjet janë shpesh të holla dhe subjektive. Ka vlera dhe sfida të ndryshme që duhet të përmbushen për të realizuar një shoqëri të drejtë dhe të qëndrueshme. Është e rëndësishme të kemi debat të hapur dhe të pavarur, të dëgjojmë pikëpamjet e ndryshme dhe të gjejmë kompromiset e nevojshme për të përmbushur objektivat e përbashkët të zhvillimit dhe mirëqenies së popullit. Prandaj, nëse do të vendosim kush ka të drejtë në betejën e Kurtit dhe Ramës, duhet të kuptojmë se nuk ka një përgjigje të qartë dhe të vlefshme. Është një çështje e pikëpamjeve, vlerave dhe prioriteteve të ndryshme. Gjithsesi, duke pasur parasysh qëndrimet dhe qëllimet e tyre, çdo qëndrim dhe veprim duhet të jenë në përputhje me interesat dhe mirëqenien e popullit shqiptar.