Në Maqedoni ekzistojnë 18 aparate matëse të cilësisë së ajrit. Një e treta e numrit të përgjithshëm ose gjithsej 6 janë në Shkup, 12 të tjerët janë të shpërndarë në të gjithë vendin. Sipas Direktivës së Bashkimit Evropian (CAFÉ-Clean Air for Europe Programme) kërkesa është në suaza të duhura. Nga rezultatet të cilat i japin këto instrumente krijohet strategjia shtetërore dhe llogariten paratë nga çanta shtetërore që duhet të shpenzohen për ajër më të pastër.
Autor: Katerina Topallova
Javën e kaluar isha në Vjenë për një vizitë zyrtare. Nga hoteli në aeroport organizova një taksi. Një zotëri i veshur si biznismen më çoi në aeroport. Rrugës ai më pyeti nga jam dhe cilat ishin linjat ajrore në mes qytetit tim me Vjenën.
Përgjigjem me gëzim – për fat të mirë tani të shpeshtë dhe lehtësisht të arritshëm. Imagjinoni, i them atij, opsioni më i lirë me një kompani me buxhet të ulët që ofron 50 euro për të blerë një biletë kthimi, për të pirë një kafe, për të ngrënë ushqim në rrugë në Vjenë dhe për të shkuar përsëri në Shkup. Unë jam edhe më e lumtur i shpjegoj atij se kemi një linjë të drejtpërdrejtë katër herë në javë nga ne te ju.
Zotëria i shqetësuar përgjigje-uh, kjo nuk është aspak mirë. Avionët janë një nga ndotësit më të mëdhenj, dhe me linja të tilla të shpeshta ne vetëm e inkurajojmë ndryshimin e klimës.
Për 20 minutat e ardhshme, taksisti austriak më foli për katastrofat ekologjike, vetëdijen e dobët të botës për shkatërrimin e natyrës, përfitimet para shëndetit.
Me zotërinë e respektuar u ndamë. Pas një ore e gjysmë në ajër mezi zbritëm në aeroportin e Shkupit. Asgjë nuk dukej nga tymi dhe mjegulla. “A bëtë një shëtitje?”, më pyeti një taksist në Maqedoni që më çoi në shtëpi. Unë i them po, deri në Vjenë për ca ditë.
“Bukur. Kudo është më bukur se këtu. A e patë atë që bëri Zaevi? Por edhe Mickoski është për qytek. More për askënd, askënd nuk do të votoj”. Shpejtova ta ndërpres – dhe e pyeta se si vozitën në këtë mjegull? A shihni mirë? A është e sigurt? Ndiej tymin që hyn në makinë.
“Po kjo është. Është i ndotur. Do ta shtyjmë, “prerë dhe pa shumë hezitim në lidhje me këtë temë vazhdoi vozitësi në moshë të mesme, i cili e shtynte tërë trupin e tij që të qëllojë linjën e rrugës dhe të më çonte në destinacionin përfundimtar.
Larg është Vjena. Jo në largësi, por me vetëdije të lartë! Atje, taksistët llogaritin vajgurin e shpenzuar në ajër për të reaguar ndaj autoriteteve. Këtu nuk po vret politika e njëllojshme që ofron bukë dhe lojëra.
Unë u përpoqa që për këtë kolumn të gjej të dhëna përkatëse për stacionin e matjes së cilësisë së ajrit, kështu që ne të dimë se çfarë dhe sa na helmon këto ditë.
Në Maqedoni ekzistojnë 18 aparate matëse të cilësisë së ajrit. Një e treta e numrit të përgjithshëm ose gjithsej 6 janë në Shkup, 12 të tjerët janë të shpërndarë në të gjithë vendin. Sipas Direktivës së Bashkimit Evropian (CAFÉ-Clean Air for Europe Programme) kërkesa është në suaza të duhura. Nga rezultatet të cilat i japin këto instrumente krijohet strategjia shtetërore dhe llogariten paratë nga çanta shtetërore që duhet të shpenzohen për ajër më të pastër.
Instrumentet e para u vendosen para 11 viteve. Të gjitha që i përkasin stacionit zyrtar janë nga donacione të huaja. Një instrument me gjashtë matës kushton 150,000 euro.
Kohëzgjatja e secilit prej tyre është 10 vjet. Me ndihmën e parave të huaja deri më tani janë ndryshuar vetëm disa. Për herë të parë, shteti blen instrumente me para të buxhetit.
Nëse merret parasysh që vitet e fundit ka pasur disa stacione matëse të cilët nuk funksionojnë, atëherë është logjikshme që strategjia e zhvilluar është e gabuar ose e bërë me të dhëna që kanë zbrazëti. Nëse nuk kemi një të dhënë të saktë se çfarë dhe sa po na helmon, biseda e mëtutjeshme është e tepërt. Biseda e taksistëve konfirmoi atë të vjetrën – Kush për çka është i interesuar! Austriakët janë të interesuar të ndryshojnë ajrin dhe klimën, ne për Zaevin dhe Mickoskin! Pikë.