70 vjet Aleanca e Atlantikut të Veriut. Maqedonia dy ditë ishte pjesë e samitit historik të NATO-s me 29 anëtarët e saj. Flamuri ynë tashmë po valon me flamujt e tjerë.
Autore: Katerina Topalova
Por, pavarësisht PO-së së fuqishme ndaj forcës më të madhe të aleancës, vendi nuk do të festojë në Londër. Në anëtarësimin e plotë mungon vetëm një ratifikacion. Si një çmim ngushëllimi, në deklaratën përfundimtare të samitit – kishte vetëm një mirëseardhje për Maqedoninë si anëtare e 30-të.
Asnjë samit të NATO-s nuk e ka ndjekur vend ynë kaq i relaksuar, por në të njëjtën kohë, asnjë samit nuk ka qenë më afër anëtarësimit dhe në të njëjtën kohë larg anëtarësimit të plotë.
Spanja ka problemet e saj. Pasojat e pamundësisë së Madridit për të formuar një qeveri u ndjejtë edhe 2977 kilometra në Shkup. Vendi nuk mund të mendojë për anëtarësimin tonë në NATO, derisa i ndjek demonët e vet. Maqedonia është edhe një herë në dhomën e pritjes së një institucioni që ka qenë një synim strategjik për dekada të tëra. A mund të qëndrojmë pafundësisht në vendin ku jemi gozhduar me vite?
Ndoshta jo! Spanja nuk e ratifikoi dokumentin për arsyet e veta. Ajo nuk do të nxitojë të formojë një qeveri për hirën tonë, por për hir të vetes. Shtytja e parë vjen nga Brukseli. Disa ditë më parë, Madridi u paralajmërua, së bashku me disa anëtarë të tjerë se ende nuk kishte dorëzuar buxhetin. Një kërkesë e tillë e Bashkimit ka të ngjarë të shpejtojë gjërat në Spanjë, dhe kështu të shpejtojë gëzimin në Maqedoni.
Klithma e fqinjëve
Çdo përparim i vendit ndiqet nga afër nga fqinjët. Edhe pse anëtarësimi në NATO është pasojë e nënshkrimit të Traktatit të Prespës, përsëri politikanët në Greqi, një vit e gjysë pasi dokumenti hyri në fuqi, me zë mendojnë se si ta anulojnë atë që Maqedonia të ndërpritet. Ish-kryeministri Samaras është njëri nga grupi që sheh mënyra urgjente për t’u reaguar.
Këto klithje vështirë se do ta bëjnë problem këtë herë në procesin e ratifikimit dhe anëtarësimit të plotë, por gjithsesi ato duhet të ndiqen. Kjo retorikë si masë populiste mund të sjellë pikë vetëm për Samarasin, por në asnjë mënyrë nuk favorizon afrimin e dy popujve që duhet të jetojnë afër njëri tjetrit pasi të tejkalojnë problemin.
Ka dhe do të ketë provokime. Maqedonia duhet ti ndjekë por edhe të punojë shumë për të mos hasur në një problem banal që do ta pengojë atë të arrijë ëndrrën e saj që a ka pasur me dekada.
Ne nuk do të festojmë në Londër. Kjo është e sigurt. Le të shpresojmë se si një dhuratë të Vitit të Ri do të marrim ratifikimin Spanjoll që do të na sjellë në NATO!