Идеите, рече еден филозоф, не паѓаат од небото.
Во недела, додека мојот стоматолог ми ги кубеше забите, тој започна еден разговор, монолог, што на мене ми остана само да го слушнам: Неговата идеја беше дека за да се донесе на место правдата, кога станува збор за крадци, големи риби, од нашево време, државата не треба да направи ништо повеќе или помалку од – да истражи со колку богатство влегле во политиката и потоа да им купи еден мерцедес од виска категорија и – и да им го конфискува целото богатство. Автомобилот да го имаат како возврат за заштедите што ги направиле во државната каса! Монологот на мојот стоматолог одеше уште подалеку: Не вреди да ги фрлаш во затвор и да им го оставиш целото тоа богатство!
Автор: Селадин Џезаири
Дали стануваме како Англичаните? Тие ја имаат „владата во сенка“, внимателен поттикнувач на грешките на Владата што, во име на опозициската партија, не е достоен да понуди алтернативи.
Го знам одговорот, претпоставувам, но во случајот со Косово деновиве, ликовите се чини дека влеваат надеж: За претстојните предвремени избори ќе се конкурира со повеќе списоци и повеќе кандидати за премиер! Албанците од една страна, а малцинствата од друга страна. Овие последните, како досега, може да ја имаат улогата на одредувачи..
Но, долгиот список на кандидати за премиер има едно добро: Вјоса Османи, првата жена што може да ја предводи косовската влада, со овластувања кои не ja ставаат во позиција на „англиска кралица“!
Проблемите и предизвиците кои ја чекаат или го чекаат новиот премиер, не е тешко да се идентификуваат: во делот на владеење на правото којa отсуствува, корупцијата, велат тие, расте и битката за надминување на Рубиконот под името „дијалог“ со Србија. Враќањето на довербата во институциите, можеби, како и каде било на овие простори, кој и да го прави, би бил за аплаудирање!
Овие жешки денови на август, кои ова лето го калкулирале како една од најжешките во светот во последните 140 години, во Белград некој Милан Стаматовиќ, лидер на партијата „Здрава Србија“, наводно „Здрава Србија“ ја фрлил идејата дека единствениот начин Србија да ја „зачува територијата на Косово“ е да го даде на Русија, за некое време, со меѓудржавен договор Белград-Москва! Ова автоматски, тврди тој, ќе ги направеше косовските Срби руски државјани и ќе го спречеше тоа што Србите го нарекуваат „Голема Албанија“!
Деновиве читам студија на еден српски автор и тоа за корените на национализмот во Титовата Југославија, објавена во Белград во 1976 година. Верувале или не: никаде не се зборува за албанскиот национализам, туку целосно за Србскиот, во функција на ‘Голема Србија’ и на Хрватскиот – ‘Голема Хрватска’.
Авторот се повикува и на статистичките показатели кои покажуваат дека Албанците, како и Бошњаците, Македонците и Црногорците биле – на опашката на социјалниот и економскиот развој!
Во недела, додека мојот стоматолог ми ги кубеше забите, тој започна еден разговор, монолог, што на мене ми остана само да го слушнам: Неговата идеја беше дека за да се донесе на место правдата, кога станува збор за крадци, големи риби, од нашево време, државата не треба да направи ништо повеќе или помалку од – да истражи со колку богатство влегле во политиката и потоа да им купи еден мерцедес од виска категорија и – и да им го конфискува целото богатство. Автомобилот да го имаат како возврат за заштедите што ги направиле во државната каса! Монологот на мојот стоматолог одеше уште подалеку: Не вреди да ги фрлаш во затвор и да им го оставиш целото тоа богатство!
“Јазикот оди таму каде што боли забот!”
– Скршени заби, мора да бидат отфрлени! – ми одговара со насмевка, мојот стоматолог.
Навистина, ако го погледнете подлабоко, нашата транзициска демократија продолжува да биде заглавена од болви и крлежи на кои за ништо не им е доцна!
И ова е затоа што работите ги правиме со брзање и одмазда: Тој ни ја крши шофершајбната, ние му ја уништуваме неговата куќа!
Не се оди над оправданоста за „подигнато на нелегален начин“. Кој знае, да не се расипа хаосот и да се продолжи стариот аваз!