Ова е премиса на политичката акција кое покрај сиот очај, недоверба, гласини и подземни духови на поединецот, општеството генерално треба да му ја даде улогата и волјата да продолжи да напредува, еден идеализам што може да се преведе како утопија.
Автор: Бардил Заими
Понекогаш само еден израз, само еден рефлекс на еден писател може да дефинира кои цели теории не можат да бидат можни. За разлика од обичните смртници, писателите од универзален калибар фаќаат постојани суштини. Тие ја артикулираат човековата реалност и другите меѓусебни зависности од овој свет кои остануваат постојаност, кои остануваат најдлабокиот дел од човечката реалност. Сите други пристапи и толкувања кои несомнено остануваат толку неопходни и од витално значење затоа што човечкото општество и политиката како столб на организацијата на граѓанскиот живот – не можат да се замислат надвор од овие дискурси засновани на знаење.
Западното општество е такво, како што е совршено во својата слобода и во неговото владеење, затоа што пред сите реалности на човечкото суштество биле третирани и рафинирани на филозофско и литературно ниво.
Западното општество, целото функционирање на својот институционален систем претставува трајна еманципација на свеста, рационално олицетворение на вредности и принципи кои веќе се кодифицирани во универзален систем на индивидуални слободи, правда и достоинство. Балканот е далеку од оваа вековна еволуција што создава одговорни лица и општества за да ја создаде политичката свест на едно владеење со целосна правда и транспарентност.
На Балканот, во Северна Македонија, случајот е спротивен. Владите овде остануваат длабоко утилитарни. Општеството исто така, и покрај фактот дека моралот се продава во големи вреќи. Понекогаш се добива впечаток дека сите чекаат во ред за да станат дел од „Рекет“ на власта. Сè изгледа како една сцена што постојано се повторува. Дури и најновиот случај на аферата „Рекет“ ја докажува оваа политичка незрелост, овој постојан утилитаризам што го уништи секој сон на луѓето.
Животот овде дише силно под партиски маршеви и лекомисленоста на владата. Животот овде секој ден се предава пред скандалите, рекетите и имровизациските политики.
Тврдоглавите факти зборуваат за драматични разочарувања.Тие зборуваат за распаѓање на волјата и за екстремната недоверба на граѓаните во политиката што се рефлектира на многу истражувања.
Од една страна горчливата и тврдоглавта реалност, а од другата страна партиските пропаганди кои сервираат „светли светови“. Повторно се враќаме на смислата и артикулацијата на писателите. Во оваа прилика ќе цитираме тројца писатели со калибар што може да бидат три премиси за дешифрирање и давање значење на целиот контекст на сегашната Северна Македонија што е во опасност да се дегенерира во едно единствено име „Боки 13“.
Достоевски пишува дека нема ништо пофантастично од реалноста. Ова е премиса да се избегнат партиски еквивацијации и да се види реалноста во нејзината длабочина. Кај “Фауст“ на Gеtes има еден монументален стих „Само фати го длабоко човечкиот живот“. Секое толкување на реалноста, на политичките реалности треба да оди токму на овие длабочини, што всушност го подразбира целиот инкриминиран систем кој ги метастазира институциите и политичките елити.
И конечно на крај, го донесуваме крикот на Хамлет од Шекспир: “Овој свет се расплете, еј безаконие, еј ѓавол, што јас сум се родил за да те поправам “. Ова е премиса на политичката акција кое покрај сиот очај, недоверба, гласини и подземни духови на поединецот, генерално општеството треба да му ја даде улогата и волјата да продолжи да напредува, еден идеализам што може да се преведе како утопија.
Оваа политичка акција не подразбира шематски политички партии кои се повторуваат во постојана варијанта. Оваа политичка акција подразбира граѓанско општество, академски свет и сите други чинители на општествениот живот кои можат да создадат синергија за друга свест и друга еволуција што е во синхронизација со крикот на Хамлет: “Овој свет се расплете, еј безаконие, еј ѓавол.. “. /KDP