четврток, март 28, 2024

ШТО СЕ КРИЕ ЗАД ПОСЛЕДНИТЕ ТЕНЗИИ НА СЕВЕРОТ ОД КОСОВО

  • Со барикади, со повлекување на Србите од полицијата и другите јавни служби во северниот дел на Косово, српскиот претседател А.Вучиќ има намера да го одвои овој дел од присуството на секој сегмент од власта на Косово и да го трансформира во своевидна „Република Српска“, како таа во Босна.
  • Во исто време, тој сака да му помогне на Путин со ваквото однесување и постапки да привлече внимание од руската агресија во Украина.

 

ЕКСКЛУЗИВНО ЗА КДП Пишува: АЗЕМ ВЛАСИ

Иако во радикално изменети околности, стратегијата и политиката на Србија и моќта на Србија кон Косово и Албанците воопшто не се разликува од онаа од времето на воениот злосторник Слободан Милошевиќ. Како пред 35 години преку заглушувачка пропаганда се шират лаги дека Србите на Косово се загрозени од Албанците и од владата на Косово. Се труби дека само Србија може да ги спаси и заштити!

Истата логика и истата политика преовладуваше и тогаш. Откако насилно беше прекршена уставната автономија на Косово, со својата окупаторска и антиалбанска политика, Милошевиќ ја доведе ситуацијата до точка на војна во 1998-99 година. Ја загуби војната и Косово беше ослободено. Советот за безбедност на Обединетите нации едногласно ја одобри Резолуцијата бр.12-44, со која целосно се суспендира институционалната власт на Србија (СРЈ) над Косово поради злосторствата извршени врз Албанците. Косово беше ставено под заштита и привремено управување на Обединетите нации и под раководство на Советот за безбедност (Сеопфатниот план на Марти Ахтисари) и во 2008 година прогласи државна независност како и другите единици на поранешната југословенска федерација.

Денешниот режим на Србија се обиде да го оспори чинот на независност дури и пред Меѓународниот суд на правдата. А, од овој суд доби јасен одговор дека прогласувањето на независноста на Косово не е спротивно на меѓународното право, ниту е спротивно на Резолуцијата 12-44 на ОН. И покрај тоа, Србија продолжува да го игнорира овој став на највисокиот светски суд надлежен за вакви работи. Власта во Белград продолжува со старото, вреска дека Косово е дел од Србија, „лажна држава“. Резолуцијата 12-44 на Советот за безбедност ја толкува како да го потврдила суверенитетот на Србија над Косово, иако Србија воопшто не се споменува во таа Резолуција.

По прогласувањето на независноста, Советот за безбедност на ОН ја овласти ЕУ, Брисел, да посредува во дијалогот меѓу Србија и Косово за нормализирање на меѓусебните односи и за решавање на многу проблеми што останаа меѓу нив од пред 1999 година. Српската страна, секогаш се вели дека ова е дијалог „за решение на косовскиот проблем“. Велите дека Косово и неговиот нерешен статус се проблем затоа што Србија не се согласила. ЕУ и САД посредуваат во дијалогот за нормализација на односите меѓу двете држави и во ниту еден момент не го оспоруваат статусот на Косово како држава.

Претседателот на Србија, Александар Вучиќ, кој одлучува за се во оваа земја, избегнува конечен договор бидејќи многу добро знае дека финалето би било вистинското признавање на Косово како држава од Србија. Косовските Срби, особено оние на северот, Вучиќ ги користи и злоупотребува за да ги подигне тензиите. Причината не е важна. Некогаш статусот на регистарските таблички на возилата на границата меѓу Србија и Косово, друг пат статусот на личните карти од двете страни за време на граничниот премин, сега замената на регистарските таблички на Србите од северната страна регистрирани во Србија со оние на Косово. Конечно, барикадите беа подигнати поради апсењето на двајца Срби од северна Митровица поради основано сомнение дека сториле кривични дела. Според Вучиќ, косовската влада не се осмелува да уапси ниту еден косовски Србин без разлика што прави. Пред некое време, Србите на север беа повлечени од полицијата и другите јавни служби на Косово. Акцијата е идентична со онаа на Србите во Книн, Хрватска на почетокот на 1991 година. Тие сега ги чуваат барикадите бидејќи Србија ги организира и плаќа.

Всушност, српскиот претседател Вучиќ со продолжувањето на политиката на Милошевиќ оди кон неколку цели:

  • да се создаде впечаток дека Косово е нестабилна, проблематична држава;
  • дека Србите се загрозени од Албанците, Владата и од премиерот на Косово;
  • има за цел формирање на Заедница на српски општини на Косово, не во согласност со внатрешниот уставен систем на Косово, туку како единствена власт за Србите и преку неа Србите ќе ја признаат само моќта на Србија. Тоа значи дека само Србија има држава и власт над Србите на Косово;
  • со барикади, со повлекување на Србите од полицијата и од другите јавни служби во северниот дел на Косово, Вучиќ има намера да го одвои овој дел од присуството на секој сегмент од власта на Косово и да го трансформира во еден вид „Република Српска;
  • да се префрли вниманието на меѓународните посредници во дијалогот, од суштинските прашања во улогата на „пожарникари“ за намалување на тензиите. Тие се истите методи кои беа користени против Косово во 1988-89 година и во Книн, Хрватска во 1991 година;
  • Вучиќ сака и има намера да му помогне на Путин со ваквото однесување и постапки за да привлече внимание од руската агресија во Украина.

Деновиве во Србија гледаме хистерија против Косово и Владата, особено против премиерот Албин Курти. Вучиќ ја залажува српската јавност дека ќе бара испраќање на 1000 српски полицајци и војници на Косово, наводно за да ги заштити Србите кои не се во опасност. Албанците, ниту Владата на Косово, па дури ни Србите на Косово, немаат никаков интерес да креваат тензии затоа што со овие акробации со барикади и други инсценирања и нивните животи стануваат многу тешки. Значи, проблемот е режимот на Вучиќ и опозицијата. Опозицијата на Вучиќ во Србија е поцрна од неговиот сопствен режим. Како во времето на Милошевиќ. Тогаш опозиција беа српските националистички кругови кои изгледаа уште порадикални од самата официјална политика, а чиј координатор и инспирација беше Добрица Ќосиќ.

Со ваквата опозиција Вучиќ има намера да се покаже подобра, повоздржана и покооперативна опција за западните земји, но само ако е силен! Западњаците од ЕУ навистина гледаат дека Вучиќ е без алтернатива кај Србите и затоа не вршат посилен притисок врз него. Само Американците можат да го натераат Вучиќ да стане соработник за косовското прашање. За Европејците тој не се заморува многу.

Паниката во Србија сега ја достигнува својата кулминација откако Европејците и Американците излегоа со заедничкиот план кој првично беше наречен француско-германски, кој има за цел да стигне до финалето во дијалогот Косово-Србија, што значи договор меѓу двете држави, без да се земе предвид фактот дека Србија формално не го признава Косово, а всушност го признава. Во Србија сите знаат дека Косово сега е веќе е држава, но во исто време сакаат да дадат се од себе тоа формално да не го прифатат!

И, се поставува прашањето, до кога Србија вака ќе се однесува кон Косово? Засега никој не го знае одговорот. Но, со ваквото однесување Србија се повредува себеси. Нема никаква корист од таквите однесувања и постапки.

Сонот за поголема Србија од она што е не исчезна. Освен што сега е заменет со терминот „Српски свет“. Србија со амбиција да биде поголема отколку што е, дополнително ќе ги вознемирува Црна Гора, Босна и Косово со тврдењето дека од Косово ќе го одвои барем северот, од Босна – Република Српска, додека Црна Гора ќе како цела се стопи во „Српски свет“. Токму затоа велам дека ќе продолжиме да имаме проблеми со Србија, но проблеми ќе има и Србија со самата себе!

Të fundit