Клеветничките „ексклузиви“ на безвремените луѓе кои немаат никаква врска со новинарската етика, ризикуваат да симулираат заблуди во медиумскиот простор. Ова значи „уништување“ на објективната реалност и препуштање во наивност на наивни шпекулации кои создаваат фатални искривувања во перцепцијата на реалната опасност што останува надвор од теориите на заговор, обидувајќи се да се оправдаат со секакви надреални приказни. Доколку одамна се појави несовпаѓање помеѓу објективната и виртуелната реалност, во светска итна ситуација, точноста на информацијата останува од витално значење за приближување на комуникацискиот код до единството на значењето што мора да ја пренесе пораката, во овој случај информацијата.
Пишува: Бардул Заими
Деновите не започнуваат како и обично, тие се нешто поуморни и без тој полет на живот што подразбира амбиција, цел, манифестација на себеси на плоштадот на заедничкиот живот. Времето се намали на ограничен простор и зазема сосема поинакво значење. Вонредни состојби се отстапија на застој и ќор-сокак што доаѓа од досега неискусен начин на живот.
Навикнати на секојдневните притисоци, не можеме да се опуштиме во различна состојба, што препознава друго време исполнето со недостатоци што нè ограбуваат брзите денови, оние денови што горат како метеори на небото на нашето социјално и социјално постоење. Особено, во контекст на закана, омекнува, но соништата за причест, дневниот ритуал поставен во естетскиот култ на урбаното секојдневие.
Се чини дека сме во вечна сегашност, без почеток и без крај, исто како што Борхес сонуваше за времето.
Луѓето се чувствуваат загрозени од невидливиот непријател кој избегал од никаде и кој веќе парадоксално го нападнал целиот простор што го поседува човечкото суштество. Луѓето исто така се чувствуваат загрозени во социјална смисла, затоа што не е познато колку долго може да трае оваа состојба, додека стравот од опстанок се шири како депресија веќе докажана со светските рецесии..
Секој си ја води својата битка во создадените околности. Лекарите од првите редови, додека науката се обидува со сите сили да го идентификува овој невидлив непријател за да му даде на светот многу потребен лек или вакцина. Со десетици институти, центрите за научни истражувања веќе немилосрдно се обидуваат да ја пронајдат слабата точка на вирусот за да и ’дадат нормалност на човештвото.
Времето, светот што го знаеме, се чинеше дека се подели на две, создавајќи две држави кои пливаат меѓусебно. Два света веќе се соочуваат еден со друг, секој со свои веројатности. Светот каков што го знаеме, нормален, обидувајќи се да триумфираме над депресијата, а светот диктиран од смртоносниот вирус кој се обидува да ја зголеми својата моќ колку што може, секогаш со фатални последици за човекот.
Човечкото суштество е веќе во ситуација со многу непознати кои ја прават равенката за победа над корона вирусот комплицирана, но не и безнадежна. И покрај многу напори да се најде вистинскиот одговор, се чини дека предизвикот на вируси кои минуваат од непознато живеалиште до човечкиот ентитет останува необјаснет до крај. Науката бара експертиза, додека човештвото брза да се врати во нормалност. Нормалност која подразбира слободно движење, циркулација и човечки односи во одреден простор на слобода.
Но, тоа за сега се чини невозможно, во време кога вирусот го шири своето присуство низ целиот свет. Човечката историја ја признава траекторијата на искуство и знаење што се пренесува од генерација на генерација. Во овој поглед, пандемиите исто така ја имаат својата историја. Со текот на времето, нема недостаток на ставови за историскиот аспект на пандемијата. Сето ова искуство доаѓа да ни каже дека единствениот лек, сè додека нема лек и вакцина, останува карантин што се применува дури и за време на епидемии, разни пандемии низ целата човечка историја.
Оваа превенција веќе е структурирана во конкретни мерки дури и за ова време, што подразбира хигиена, физичко дистанцирање и ограничување на движењето, односно самоизолација.
Додека се случува вонредна битка на глобално ниво за да се дефинира вирусот, но и да се избегнат и намалат последиците што во овој случај се животи на луѓето во медиумскиот простор, се појавува феноменот на лажни вести, што создава забуна во јавноста и во меѓувреме ги охрабрува луѓето кои ги прекршуваат мерките за самоизолација. Борбата против лажните вести во оваа ситуација останува од витално значење, затоа што непроверената вест, покрај тоа што создава потполно погрешна и ненаучна перцепција за заканата од вирусот, ги инспирира луѓето да се „бунат“ против глобалниот пакет препораки што значи и единствен начин до тоа. зачувај ја светоста на животот.
Човечкиот ум отсекогаш бил склон кон заговор, кон комплоти, но кога ова мислење е структурирано и ставено во медиумскиот простор, во кревко време, приемот на оваа псевдоинформација од страна на дел од јавноста може да биде фатален.
Потребно е медиумскиот простор, како никогаш досега, да ги верификува информациите, професионалноста и целосната објективност во одразувањето на состојбите создадени од заканата од вирусот корона. Колку повеќе медиуми се во оваа функција, толку полесно станува битката со пандемијата. Клеветничките „ексклузивности“ на безвремените луѓе кои немаат најмала врска со новинарската етика ризикуваат да симулираат непостоечка ситуација во медиумскиот простор. Ова значи „уништување“ на објективната реалност и препуштање во кошмарите на наивни шпекулации кои создаваат фатални нарушувања во перцепцијата на реалната опасност што останува присутна и надвор од теориите на заговор кои се обидуваат да ја оправдаат со секакви надреални приказни.
Дека човековото суштество треба да се префрли во другите области на егзистенција, особено во ова време на стеснување од реална закана, веќе е познато и нема да бара никаква детална анализа. Но, сепак, оваа промена мора да се направи во креативни форми, истовремено одржувајќи ја превенцијата и да не се игнорира или да се прогласи за непостоечка состојба со која се соочуваат сите земји на светот.
Доколку несовпаѓањето помеѓу објективната и виртуелната реалност е одамна појавена, во светска вонредна состојба, точноста на информацијата останува од витално значење за приближување на комуникацискиот код до единството на значењето што мора да ја пренесе пораката, во овој случај информацијата.
Како што изгледа, ние сеуште сме фатално со една нога во објективната реалност која не знае за компромиси и наивни шеги и виртуелна реалност исполнета со претпоставки на наивни профитери во медиумскиот простор.
Веродостојноста на информациите што ја носи целата реална опасност од корона вирусот е императив за медиумскиот простор во моментов, но и во наредните денови. Шегите, хуморот во виртуелниот простор, на социјалните мрежи е друга работа. Ова на некој начин претставува неопходна промена во простор на креативност за да се справи со ограничувањето на слободата да се навикне на законите и „каприците“ на нормалноста.
Но, ние веќе сме во оваа ситуација и останува неопходно да се навикнеме на ограничувањето на нашата слобода, што доаѓа да ја афирмира светоста на животот. Можеме да патуваме дури и без да се преселиме од место до место. Јан Парандивски во својата извонредна книга „Алхемија на зборот“ вели дека креаторот не мора да посетува места за пишување, доволно е да ги посети местата во себе. Суптилно и премногу хумористично расположение избувна на социјалните медиуми заедно со ширењето на вирусот. Секако креативно расположение кое останува целосно свесно за состојбата создадена од заканувачкиот вирус.
Веќе сме во оваа парадоксална ситуација на зголемување на ограничувањето и енергијата што секогаш се произведува кога се појавуваат забрани пред човечкиот живот. Треба да живееме некое време со оваа дихотомија која нормално понекогаш создава фрустрација, но и можност да го почувствуваме мирисот на нештата во нашиот заборавен семеен рај.
Ниту една ситуација, без оглед колку е безнадежна, не може да го запре животот. Јас потсетувам во овој случај извадок од „Искушението на Свети Антониј“ на Флоберт. Меѓу другото, се вели дека без оглед колку животот е загрозен и забранет сепак тој наоѓа пукнатини да се потврди себеси.
Можеби се соочуваме со голема невидена транспозиција во човечката историја. Заканата од вируси може да го промени вашиот животен стил. Останува една работа со сигурност дека животот секогаш ќе најде пукнатини за да пулсира во секоја ситуација. Останува да се браниме и другите, во време кога вистинитоста на заканата не може да се замени со какво било наивно претпоставка што се протега како фатална црна сенка во медиумскиот простор.