Автор: Сефер Селими Јр.
Предизборната кампања е плодната земја зад која секогаш се демагозите и популистите во барање, кои со својот макијавелизам сеат ветувања за жнеење на граѓански гласови. И секако покрај ветувањата, околината во која тие работат најдобро е доминирана од вербалните расправии меѓу партиските милитанти, несовесните обвинувања, клевети, заговори и деградации на противникот.
Црешите над тортата се пцуењата за мајката и таткото, повеќето случаи исполнети со правописни грешки комбинирани со јазично варварство. Во ова токсично опкружување, квалитативната дебата на прв поглед се чини дека е изгубена и малкуте лица кои се обидуваат објективно да гледаат, се анатемизираат со тоа што ја носат облеката еднаш на едната партија, а потоа на другата партија.
Иако оваа состојба е премногу обесхрабрувачка да се вклучи во јавна расправа, најмалку што треба да се стори е да молчите и да им дадете целосна удобност да витални теми и дневните проблеми да се остават за дискусија во рамките на површниот судир на партиите.
Постојат четири волшебни прашања што може многу политичари да ги соблечат од наметката на демагогот и да им дадат појасна слика за тоа какви се нивните ветувања, всушност, трезвени, искрени и сериозни: Како, каде, кога, кој?
Поминаа скоро 30 години од промената на политичкиот систем во Северна Македонија и нема ниту еден политичар кој излегол на политичката сцена и не ветил дека ќе се бори против корупцијата, но сите пропаднале, полошо, многу биле или се коруптирале во меѓувреме, па затоа кога политичарите ќе ви ветат дека ќе се борат против корупцијата, колку и да изгледа парадоксално и неверојатно, не двоумете се да прашате: Како ќе се борите против тоа, со какви специфични механизми и мерки? Кој ќе биде фокусот на оваа борба, па кој сектор ви е приоритет? Кога ќе ги видиме првите резултати и кој ќе биде одговорен за тоа? Ако нивните одговори се неплодни, слушнати од порано, тие немаат јасен вид и нема конкретни детали – знајте дека ве лажат.
Квалитетот на животот на граѓаните зависи од политиките на управување и кога владеечките политики се градат од слаби политичари и квалитетот на животот ќе биде ист. Така, денес имаме систем на образование кој во моментов произведува масовно полуписмени аналфабети, дипломирани кои знаат да читаат и пишуваат, но не се во состојба да изградат логичен параграф. Живееме во земја полна со планини и шуми, додека ние го дишеме најзагадениот воздух во Европа. Имаме голема администрација и мали, лоши услуги. Плаќаме даноци а пак ни недостасуваат инвестициите. Имаме јавни болници, но треба да се опоравиме во приватните. И голем број на проблеми што не треба да ги утврдуваме затоа што сите живееме со нив во нашите секојдневни животи и сме целосно свесни.
Времето за одговорност за сето ова се приближува и ние ќе се упатиме кон гласачките места на 12 април, но не смееме да дозволиме дебатата да биде киднапирана од страна на свиркачи на партии кои сакаат да нè дефокусираат од реалните проблеми за да го отвораат патот за демагогија и популизам да ја диктираат нашата одлука. Кога политичарите ветуваат, не заборавете да ги прашате: Како, каде, кога и кој!