Автор: Сефер Селими Jр.
Како што започна одбројувањето на изборите на 12 април, политичката реторика продолжува да се заоштри. Во јавниот дискурс веќе беа фрлени првите епитети на лични и колективни навреди. Се чини дека и овој пат ќе се држиме како заложник на развратната имагинација која живее во темните, влажни подруми на седиштето на партијата.
Како и во минатото, сите ние свесно или несвесно паѓаме во стапицата што вешто ни е импонирана од оние кои бараат доверба да управуваат со нашите животи низ јавните институции. Површна, плитка интелектуална дебата, со многу меури на заговор сè уште ја носат наметката за „национална кауза“. Се зборува за сешто, и не е ни чудо што дебатата да достигне и до темите за генезата на човештвото според светите книги, но вистинските проблеми ќе продолжат да бидат игнорирани од сегашните носители на јавниот дискурс. Една цела војска на партиски милитанти одекнуваат во групно размислување и пофалби за себе и секако криејќи се зад лажни профили го караат противникот, тој проклетиот. Кога ќе разговараме за реалните проблеми ?!
Кога ќе разговараме за децентрализацијата, најсуштинскиот дел од Охридскиот договор – процес на половина пат? Кога ќе зборуваме за правичен регионален развој, непочитување на законот од 2008 година за распределување на 1% од БДП за оваа намена? Кога ќе разговараме за зголемување на капацитетот на приватните компании за користење на државни субвенции? Кога ќе разговараме за средновековните состојби во јавните болници? Кога ќе разговараме за екстремната партизација на образованието? Кога ќе разговараме за правење капитални инвестиции? Кога ќе разговараме?
Кога ќе започнеме да зборуваме за иновативни идеи? За бројот на работни места што можат да се генерираат преку зелениот сектор? Отворање центри за иновации, деловни инкубатори, технолошки паркови? Кога ќе разговараме за „паметните градови“? Кога ќе разговараме за користење на финансискиот и човечкиот капитал на дијаспората?
Кога ќе зборуваме за стимулирање на земјоделството и засадување пусто земјиште, задруги и центри за собирање? За инфраструктурата, за поддршка на земјоделството, инвестиција за негова модернизација? Кога ќе разговараме за борбата против нелојалната конкуренција, целосната фискализација на деловните активности, сивата економија? За конкретна поддршка на малите и средни претпријатија? За зголемување на нивните капацитети за управување, видливоста и отвореноста кон странските пазари? Кога ќе разговараме за туризам?
Кога ќе разговараме за унапредување на положбата на жените, родово сензитивниот буџет? Кога ќе зборуваме за вклученоста на граѓаните во процесот на донесување одлуки, партиципативен буџет? За транспарентноста, одговорноста и мерките за борба против корупцијата? Кога ќе разговараме за функционирањето на младинските совети, средношколските синдикати, младинските центри, читалните и библиотеките?
Кога ќе разговараме за стратегии дизајнирани и заборавени во полиците на бирократското биро?Кога ќе разговараме за дадените ветувања и изминатите предизборни програми?
Кога ќе разговараме?
