Автор: Сефер Селими Јр.
Неодамнешните јавни триења меѓу партнерите на владејачката коалиција, на ДУИ и СДСМ, донесуваат на политичката сцена сеќавањето на истите сценарија меѓу претходната коалиција на ДУИ со ВМРО-ДПМНЕ. Симпоматични се однесувањата и дејствувањето на ДУИ, динамиката на развојот на настаните што сме ги виделе повеќе пати кога ќе се приближат изборите, без разлика дали се локални, парламентарни или претседателски. Да се потсетиме на сценариоти на развој на настаните за време на парламентарните избори. И ова сценарио се развиваше вака:
- По изборите беа зголемени очекувањата за колачот на моќта. Преговорите се одвиваа опфатени со теории на заговор и навидум многу тензични. Ова траеше до крајниот рок за да се изгради парламентарно мнозинство и на крајот да се трумбетираше за победите остварени на преговарачката маса за министерските места, инфраструктурните проекти и скоро и понекој „голема договор за националното прашање“. Истото го правеше и ВМРО-ДПМНЕ, но со нарацијата како бранител на „македонската држава“ од албанската амбиција да ја заземе власта.
- Со делење на работните места меѓу партиските гранки и по раководењето со внатрешното партиско незадоволство од пропорциите добиени во однос на бројот на гласови за партијата, работите тргаат лесно. Смирените министри, директори и функционери седнуваа во моќните столчиња без да ги тормозат главите за многуте критики на јавноста.
- Кога политичките случувања почнуваа да бидат нестабилни од кој било трет фактор надвор од владата и во хоризонтот почнуваа да се појавуваат раните знаци на предвремени избори, работата стануваше интензивна на почетокот, заклучувањето и планирањето за големи инфраструктурни проекти. Започнуваше дебатата за важни теми за капиталните инвестиции и важни прашања за Албанците.
- Одеднаш длабока криза во владата. Обично оваа криза требаше да биде претерано емотивна, да допира длабоко до чувствата на секој граѓанин и нужно да биде од етничко потекло. Улогите беа автоматски поделени меѓу партнерите и секоја ја преземаше улогата на „заштитник на сопствените“. Судирите беа фронтални, без пардон меѓу високите политички претставници на партијата, додека лидерите од далечина ги бранеа партиските ставови без да влегуваат во индивидуални судири. На пример: „Закон на Бранителите“, „Попис“, „Избор на консензуален претседател“ и многу други.
- …. и беа распишани предвремените избори. Започнуваше кампањите во кои двајцата партнери создаваа обемни предизборни програми, но темата што доминираше во неа произлегуваше од последниот „судир“ меѓу партнерите во коалициониот кревет. Ние против нив, пофалувајќи ја заштитата на интересите, порастот на барањата и унапредувањето на правниот и социјалниот статус, полн со тапани и музика во позадината на придружните песни на кампањата. А да, НАТО, ЕУ – УЧК, УЧК, УЧК.
- Рестартирај од точка 1.
Во моментов сме на точката 3 од ова сценарио и полека но сигурно стигнуваме до точката 4. Честопати, кога разговарам со активисти на ДУИ за партиските промени и реформи, вклучително и замената на лидерот Али Ахмети, дискусијата завршува со аксиомата: Победничкиот тим – не се менува. Изгледа дека сценариото што ќе победи – не се менува, но станува монотоно и малите интервенции не можат да донесат свежина што ја бараат гледачите, читај: гласачите.
Актуелно ДУИ тврди дека е во процес на реформирање и создавање на „ДУИ на следните 20 години“. Останува да се види дали тој ќе го преземе старото сценарио со себе или ќе го отвори патот за нови политички идеи и акции.
