Патиштата постојано се асфалтираат, но никогаш не се завршени.
Политичарите работат за народот, но цело време самите се збогатуваат.
Секој се бори против криминалот и корупцијата, а во меѓувреме краде.
Автор: Сефер Селими јр.
Секогаш кога ќе дојде летото, доаѓа заедно со печалбарите. Нашите браќа, сестри, родители, семејство, пријатели и сонародници кои ги отвораат домовите покриени во прашината на недостатокот. И јас имам многу такви и не се сомневам дека секој од вас ги чека со означен календар овие празнични денови за нашите населби и срца.
Меѓу нив имам близок пријател, поранешен студент на екселенцијата на УТ, кој над сите бариери и цинизам на регионот, ги продолжи своите постдипломски студии во Швајцарија, каде што исто така работи за една голема американска компанија, потписот на кој денес вреди милиони франци месечно. Скромен, хуман и целосно посветен со професионализам и достоинство да ги исполнува задачите што му се доверуваат. Секогаш кога ќе дојде, нашите дискусии траат со часови и никогаш не завршуваат, бидејќи ниту на проблемите на оваа земја не им се гледа крајот. Како патриот, тој секогаш е загрижен за родниот град, иако оваа земја го исфрли илјадници милји далеку, без да му ја даде заслужената шанса да изгради кариера, семејство и живот овде.
Во една од долгите ноќи на нашите разговори, тој ми кажа една историја, можеби малку претерана и, згора на тоа, сатирична, но во суштина многу симболична:
Еден Швајцарски институт неодамна испратил еден свој експерт за спроведување на студија за системот на управување во балканските земји во рок од една година. Да го анализира функционирањето на институциите и социјалните организации и меѓу нив да направи компаративна анализа за да предложи најдобри решенија и примери, а со тоа да се помогне да се зголеми квалитетот на јавните услуги и ефикасноста во трошењето на парите на граѓаните. Ден по ден, интервју по интервју, институција по институција, разговор по разговор ја завршува неговата студија. После строгите анализи за презентирање на практичната состојба на теренот, тој успева да напише само два збора: ОРГАНИЗИРАН ХАОС.
Се разбира, историјата е најверојатно измислена, но нејзиниот морал е една катастрофа која секојдневно ја преживуваме.
Така на пример, плаќаш за вода и од чешмата ти истекува течност загадена од азбестните цевки постари од повеќето граѓани.
Плаќаш да се исчисти отпадот, кој завршува на неколку километри од вашиот дом за ти се врати во канцероген чад.
Плаќаш за одобренија за градба, градат нешто друго различно од тоа што е одобрено и го компензираат со два или три станови за шефовите на локалните партии.
Плаќаш цел живот за здравствено осигурување, но кога тие најпотребно, ти повторно го плаќаш докторот кој не влегува во операционата сала без да го земе својот арач.
И да недаде Господ, да вашата болест ги надмине капацитетот на болниците (кои честопати се далеку од современите медицински стандарди) ке се соберат роднини, добронамерници и филантропи да плаќаат за вашиот третман во странство.
Плаќаш за полициска заштита, но честопати излегува дека полицијата го штити криминалот наместо вашиот приватен живот и имот.
Судиите донесуваат одлуки во име на граѓаните на оваа држава, но правдата ја извршуваат сексери во канцеларија во близина, што ги чека клиентите со отворен ценовник.
Бизнисмените не оставаат ниеден петок или недела без да одат во џамија или црква за да ја покажат својата посветеност кон Бога и добрина, додека плаќаат за своите ереси со неплатена пот на нивните работници.
Патиштата постојано се асфалтираат, но никогаш не се завршени.
Политичарите работат за народот, но цело време самите се збогатуваат.
Секој се бори против криминалот и корупцијата, а во меѓувреме краде.
И списокот на вакви парадокси продолжува до неодредено време.
Работите функсионираат, но ништо не е како што треба
Безконечно продолжува разговорот со мојот пријател за тоа како е во Швајцарија, како е во нормални земји, како е во институции каде работата се оценува според професионални критериуми. Како е да не се плашите да се разболите и да имате доверба во лекарите и во болницата. Како е да имате храброст да го пријавите злосторството и да не се плашите дека инспекторот ќе му каже на злосторникот што го осудил. Како е кога законот важи подеднакво за сите. Како е кога ја сакаш својата земја затоа што таа се грижи за тебе. Ние исто така зборуваме за тоа како ова место може да стане подобро место за живеење. За неговиот сон еден ден да се врати тука не како пензионер, туку како професионалец кој има толку многу да и даде на оваа земја. Разговараме за идеи, проекти ..
Разговараме сè додека неговиот ентузијазам полека не згасне, а со очајот со кој замина за прв пат, го чека денот кога ќе се врати на работа. На денот кога ќе се врати во својата нормална земја, далеку од овој организиран хаос кои ти дава да дишеш толку колку само да преживееш. И денот доаѓа, тој повторно се враќа за да дојде следното лето.
Во меѓувреме, на сите нас ни останува да ја одржуваме нашата волја и да се бориме против организираниот хаос сè додека не имаме нормална земја, како онаа на мојот пријател. /КДП