Nga Dritan Hila
Miq të mi, madje deri te të afërm të mi, pyesin nëse jemi në prag të një lufte botërore ku në lojë do të futen edhe atomiket, e me ç’rast do na takojë të futemi edhe njëherë në bunkerët e Enverit.
Do bëj një rreshtim të thjeshtë faktesh.
Ka tre vjet që Rusia ka ngecur në Ukrainë. Fuqia e dytë në botë ka një vit dhe nuk po merr dot një fshat në Ukrainë të quajtur Pokrovsk. Një vend me katër herë më pak popullsi dhe 22 herë më pak i armatosur në fillim të luftës sesa Rusia po i bën ballë.
Ndihma e Perëndimit nuk ka qenë domethënëse, ku përjashto mbrojtjen kundërajrore, të tjerat ishin hekurishte 50-vjeçare. Dikur, për po kaq kohë, Zhukovi kishte kapur Berlinin. Pra kemi një Rusi vite drite larg BRSS-së. Ndërkohë ka humbur influencë në Siri, Afrikë dhe shumë shpejt edhe në rajone të tjera.
Një fuqi tjetër që mendohej se ishte superfuqia rajonale, po gjunjëzohet nga një shtet 10 herë më i vogël si Izraeli. 10-15 raketa që bien mbi Tel Aviv janë si raketat V2 që Hitleri hidhte mbi Londër, kur sovjetikët ishin në barrikadat e Tiergarten, në dyert e bunkerit të Hitlerit. Nëse Irani ka 30 vjet dhe nuk po prodhon dot një bombë atomike që izraelitët kanë 65 vjet që e kanë prodhuar, kuptohet pse mbizotërojnë në ajër dhe në tokë.