Mijallkov u dënua me 12 vjet burg, 55 gjithsej për të gjithë ata që u përfshinë në rastin “Target-Fortesa”. Ende nuk është plotësisht e qartë se si duhet të ndjehemi.
Shkruan: Katerina Topallova
Me vendimin për rastin e përgjimit masiv, ka marrë fund drama që arriti kulmin në ditët e fundit. U arratisë, ishte këtu, ishte i sëmurë, e gjetën, erdhi vetëm, ia kanë “vozitur” telefonin, e panë në një kafene, arriti në Beograd, u takua aksidentalisht nga një ekip televiziv para Prokurorisë Publike…
Në të njëjtën kohë, një vit pas rastit të parë të koronavirusit, NUK KA VAKSINA në vend. Vaksiohen vetëm mjekët nga donacioni nga Serbia. Vaksinat e blera, të porositur, të negociuara – akoma nuk duken. Ndërkohë, numri i pacientëve po rritet përsëri, kryesisht nga lloji i modifikuar britanik. Çdo ditë rreth njëzet familje humbin anëtarin e tyre. Këto nuk janë numra, këto janë nëna të dikujt, baballarë, vëllezër, motra, gjyshër të dikujt.
Ndërsa vitet kalojnë, të gjithë kemi shkëndija reagimesh, kundër-reagimesh, grindjesh dhe kërcënimesh. Disa janë të lodhur, të tjerët janë të lumtur për “drejtësinë”.
Çfarë kohe e trishtë, çfarë brezi i trishtuar …
Nuk ka një përkufizim më të përshtatshëm për ne sesa jeta e vjedhur nga monedha!
Ata na vodhën jetën me ndarje dhe trazira, me negociata dhe zgjedhje të parakohshme, me korrupsion dhe skandale, me premtimin e drejtësisë, me ikjen dhe kapjen, me marrëveshje të ndërsjellë, me donacione dhe ilaçe të shtrenjta, me lista dhe kërcënime, me gënjeshtra dhe vjedhje, me patriotë dhe tradhtarë, me etiketa, me heronj, me programe parazgjedhore dhe tubime …
Është e trishtueshme që ne pushuam të ëndërrojmë, që lejuam të vritemi nga ndjenja e kënaqësisë, që gjithnjë e më pak njerëz besojnë në një të ardhme më të mirë, që ne duam që fëmijët tanë të rriten jashtë!
Është e trishtueshme që ata na vodhën jetën me lajme nga gjykatat, me verdikte për paratë tona të vjedhura.
Lojërat e tyre janë koha më e shpejtë dhe kalon … ata na e vodhën!