Sistemet e ashpra imune të lakuriqëve i shtyjnë viruset drejt virulencës më të lartë, duke i bërë ato më vdekjeprurëse te njerëzit.
Një studim i qelizave të kulturuara të lakuriqëve nga Universiteti i Kalifornisë tregon se reagimet e tyre të forta imunitare, të gatshme vazhdimisht për t’u përgjigjur viruseve, mund t’i drejtojnë viruset drejt virulencës më të madhe. Modelimi i sistemeve të imunitetit të lakuriqëve në kompjuter, studiuesit treguan se kur qelizat e lakuriqit lëshojnë shpejt interferonin pas infeksionit, qelizat e tjera shpejt murosen. Kjo i shtyn viruset drejt riprodhimit më të shpejtë. Virulenca e rritur dhe infektiviteti shkatërrojnë kur këto viruse infektojnë kafshët me sistem imuniteti të ngatërruar, si njerëzit.
Nuk është rastësi që disa nga shpërthimet e sëmundjes virale më të rënda vitet e fundit – SARS, MERS, Ebola, Marburg dhe me gjasë virusi i sapoardhur 2019-nCoV – e kanë origjinën në lakuriqin e natës.
Një studim i ri i Universitetit të Kalifornisë, Berkeley zbulon se reagimi i ashpër imunitar i lakuriqëve ndaj viruseve mund të bëjë që viruset të përsëriten më shpejt, në mënyrë që kur hidhen te gjitarët me sistem imuniteti mesatar, siç janë njerëzit, viruset bëjnë kërdi vdekjeprurëse.
Disa lakuriqë – përfshirë ato që dihet se janë burimi origjinal i infeksioneve njerëzore – është treguar se kanë sisteme imune që janë të paracaktuar për të ngritur mbrojtje kundër viruseve. Infeksioni viral në këto kafshë çon në një reagim të shpejtë që muret e virusit nga qelizat. Ndërsa kjo mund të mbrojë lakuriqët nga infektimi me ngarkesa të larta virale, inkurajon këta viruse të riprodhohen më shpejt sesa të mund të krijohet një mbrojtje.
“Disa lakuriqë janë në gjendje të krijojnë këtë reagim të fortë antiviral, por gjithashtu ta balancojnë atë me një përgjigje kundër inflamacionit”, tha Cara Brook, një Miller Fellow postdoktorale në UC Berkeley dhe autori i parë i studimit. “Sistemi ynë imunitar do të gjeneronte inflamacion të përhapur nëse provoni të njëjtën strategji antivirale. Por te lakuriqët shfaqet në mënyrë unike të përshtatshme për të shmangur kërcënimin e imunopatologjisë.”
Studiuesit vërejnë se përçarja e habitatit të lakuriqit duket se streson kafshët dhe i bën ata të derdhin edhe më shumë virus në pështymën, urinën dhe fecesin e tyre që mund të infektojnë kafshët e tjera.
“Kërcënimet e ngritura mjedisore ndaj lakuriqëve mund të shtojnë kërcënimin e zoonozës”, tha Brook, i cili punon me një program monitorimi të lakuriqit të financuar nga DARPA (Agjensia e Projekteve të Kërkimit të Avancuar të Mbrojtjes së Sh.B.A) që aktualisht është duke u zhvilluar në Madagascar, Bangladesh, Ghana dhe Australi. Projekti, Bat One Health, eksploron lidhjen midis humbjes së habitatit të lakuriqit dhe derdhjes së viruseve të lakuriqit tek kafshët e tjera dhe te njerëzit.
“Në fund të fundit është se lakuriqët janë potencialisht të veçantë kur bëhet fjalë për mbajtjen e viruseve,” tha Mike Boots, një ekolog i sëmundjes dhe UC Berkeley profesor i biologjisë integruese. “Nuk është e rastësishme që shumë prej këtyre viruseve vijnë nga lakuriqët”.
Studimi i ri nga Brook, Boots dhe kolegët e tyre u botua këtë muaj në revistën eLife.
Boots dhe kolegu i UC Berkeley, Wayne Getz, janë midis 23 bashkautorë kinezë dhe amerikanë të një punimi të botuar javën e kaluar në revistën EcoHealth që argumenton për një bashkëpunim më të mirë midis SH.B.A. dhe shkencëtarëve kinezë, të cilët janë të përqendruar në ekologjinë e sëmundjes dhe infeksionet e shfaqura.
Përktheu dhe përshtati: KDP
Burimi: ScienceDaily